Κάθε χρόνο,επί 19(έτσι τουλάχιστον νομίζω)χρόνια πραγματοποιείται ένα κοσμοιστορικό γεγονός στη μικρή μας χώρα,ο διαγωνισμός ομορφιάς του Αντενα(ναι,η Εurivision είναι το άλλο).Και λέω κοσμοιστορικό γιατί έτσι μόνο μπορεί να χαρακτηριστεί ένα γεγονός με το οποίο ασχολούνται όλα τα κανάλια και το οποίο μονοπολεί τον Τύπο και αποτελεί αν όχι το πρώτο θέμα,τουλάχιστον το κύριο για ένα διάστημα.
Κάποιοι σίγουρα θα με πείτε υπερβολική,κάποιοι πάλι θα πείτε και λίγα λες.Αν και προσωπικά πιστεύω ότι σχεδόν όλοι(ναι,δεν έχω αυταπάτες σίγουρα υπάρχουν και οι φαν,...)αγανακτούν κάθε χρόνο που είναι αναγκασμένοι να παρακολουθούν 28 κορίτσια όχι μία αλλά τόσες επιπλέον φορές όσες τα κανάλια τις προβάλλουν,με σχόλια από τους "ειδικούς"των πάνελ και διάφορους δημοσιογράφους και παρουσιαστές που προσπαθούν να γεμίσουν τον τηλεοπτικό χρόνο ή τις σελίδες των περιδιοκών.
Και για να είμαστε ειλικρινείς όλοι τον βλέπουμε λίγο η πολύ.Όχι γιατί είναι ενδιαφέρων,ούτε γιατί είναι επικοδομητικός αλλά αν μη τι άλλο ικανοποιεί την "ορεξή" μας για κουτσομπολιό και κριτική αλλά και μας κάνει και να γελάμε με όλα τα τραγελαφικά που συμβαίνουν τη βραδία του διαγωνισμού.΄
Όλοι βλέπουμε πάντα επιφανειακά αυτόν το διαγωνισμό.Λέμε,οκ 28 ψώνια που θέλουν να επιβεβαιώθούν μέσα από τον διαγωνισμό ότι είναι πιο ομορφες από τις άλλες,να γίνουν έστω και για λίγο γνωστές και να μπορέσουν να βρούν μια θέση στο χώρο της ομορφιάς οικονομώντας εύκολα και γρήγορα.Η μια πλευρά είναι αυτή,η άλλη όμως είναι ότι είναι 28 κορίτσια "θύματα"του ίδιου τους του κοινωνικού περίγυρου,που απαιτεί από αυτά να τους κάνουν περήφανους.Από την πιο τρυφερή ηλικία η μαμά,η γιαγιά,η θεία,η κυρία Κούλα,η γειτόνισσα και όλο το κακό συναπάντημα μαθαίνουν στα κοριτσάκια τους ότι ήρθαν σαυτό τον κόσμο για να ευτυχήσουν και όταν λένε να ευτυχήσουν εννοούν να πάνε στα καλλιστεία για να αναδειχτουν οι πιο όμορφες και όλος ο κόσμος να τους θαυμάζει,να παντρευτούν(βολευτούν ουσιαστικά με κάποιον γόνο,ωραίο και πλούσιο)και να δημιουργήσουν οικογένεια.Ουσιαστικά να πραγματοποιήσουν αυτά που οι ίδιες δεν κατάφεραν(παρόλο που είχαν τα απαιτούμενα προσόντα,λέμε τώρα...),να πραγματοποιήσουν το όνειρο που κάθε κορίτσι "που σέβεται τον εαυτό της" έχει.
Γιατί παρόλο που βρισκόμαστε εν έτη 2008,η κοινωνία μας ακόμα στηρίζει το στερεότυπο,ότι η γυναίκα πρέπει να είναι όμορφη,καλή νοικοκυρά,μητέρα και σύζυγος και μόνο αυτό.Η μόρφωση,η προσωπικότητα και γενικά τα ψυχικά χαρίσματα είναι απλά περιττά και μάλλον όχι και τόσο χρήσιμα για την ευτυχία που αξίζει το κοριτσάκι τους.
Έτσι δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο που η ατάκα των εστεμμένων κοριτσιών δεν είναι άλλη από<<ένιωσα σαν να μου χάριζαν τον κόσμο ολόκληρο>>γατί όσο και εξωφρενικό να ακούγεται για αυτά τα κορίτσια που τα μεγάλωσαν με αυτό τον στόχο και αυτό το όνειρο είναι όλος ο κόσμος,είναι η εκπλήρωση του στόχου της ζωής τους,είναι το παν(ναι το παν!ένα στέμμα και μια κορδέλα)Όπως και τα κλάμματα που φαίνονται εξίσου εξωφρενικά και οι δηλώσεις των μανάδων όσων κοριτσιών δεν βραβεύτηκαν<<ήταν η πιο όμορφη,η καλύτερη,αδικήθηκε>>
Τα καλλιστεία λοιπόν δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμη απόδειξη ότι σαν κοινωνία και άνθρωποι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να καταφέρουμε να αποβάλλουμε τέτοιου είδους στερεότυπα,μέχρι να αποβάλλουμε την συνήθεια να εγκλωβίζουμε τα παιδιά μας και να τα αναγκάζουμε να ζούνε τη ζωή που εμείς θέλουμε για αυτά και να στερούμε τη δυνατότητα να κάνουν αυτά που εμείς δεν καταφέραμε...μια καλύτερη και πιο αληθινή κοινωνία,μια κοινωνία που δεν θα έχει ως πρότυπα δυο τελείως αντίθετες και ακραίες εικόνες,την Μαρία την Ασχημη και την Τζούλια Αλεξανδράτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου