Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

"ΑΔΕΙΑ" ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ


Ποιος είναι ο ρόλος του πανεπιστημίου σήμερα? Αυτό ίσως είναι ένα από τα πιο βασικά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντήσει ο οποιοσδήποτε υπουργός παιδείας και όχι μόνο, προκειμένου να μπορέσει να φέρει έναν αέρα αλλαγής στον χώρο αυτό (ο οποίος είναι αν όχι επιθυμητός, σίγουρα επιτακτικός). Το θέμα όμως είναι ποιός είναι ικανός να απαντήσει σε αυτό το μείζονος σημασίας ερώτημα.

Μπαίνοντας ένας φοιτητής στο 4ο και άνω έτος του, αρχίζει σταδιακά και βλέπει τις σπουδές του με άλλη οπτική (πιο σοβαρή), καθώς πλέον αναζητά να κάνει είτε πρακτική, είτε διπλωματική, μεταπτυχιακά, διδακτορικά κ.ο.κ. Δηλαδή προσπαθεί πλέον να κατανοήσει τους μηχανισμούς με τους οποίους δουλεύει ο θεσμός του πανεπιστημίου στην ουσία και προσπαθεί να τα χρησιμοποιήσει έτσι ώστε να διαμορφωθεί το άμεσο μέλλον του. Όμως ένας φοιτητής δεν φτάνει που έρχεται αντιμέτωπος με το τί πραγματικά θέλει να κάνει στο άμεσο μέλλον, έρχεται αντιμέτωπος και με το ίδιο το σύστημα του πανεπιστημίου

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιός είναι ο πραγματικός ρόλος του καθηγητή σε μία σχολή. Πώς εκλέγεται ένας καθηγητής. Πώς ανεβαίνει στην ιεραρχία και από λέκτορας γίνεται καθηγητής. Ποιός ψηφίζει για αυτούς. Πώς είναι δυνατόν ένας διδακτορικός με πολύ λιγότερη εμπειρία στον εκάστοτε τομέα να είναι κατά πολύ καλύτερος από έναν καθηγητή με πολύχρονη εμπειρία. Πού είναι ο σεβασμός του καθηγητή απέναντι στον φοιτητή του. Πώς έχουν χαθεί αυτές οι αξίες, που όλοι υποτίθεται ότι μάθαμε ήδη από την παιδική μας ηλικία.

Αναφέρεται η κυβέρνηση στον επερχόμενο νέο νόμο που θα αναταράξει την όλη εικόνα των πανεπιστημίων σήμερα. Η πλειοψηφία των φοιτητών συμφωνεί ότι πρέπει όντως να αλλάξει ο χώρος αυτός και μάλιστα ριζικά, αλλά ίσως μία τέτοια απόφαση χρειάζεται περισσότερη σκέψη και αναθεώρηση από μία απλή επίσκεψη του πορτογάλου υπουργού παιδείας Jose Μariano Gago.

Μέσα σε ένα πανεπιστήμιο δεν υπάρχει μόνο η μία πλευρά, δηλαδή αυτή των αιώνιων φοιτητών, αυτών που δεν ενδιαφέρονται, αυτών που υποκινούν τις καταλήψεις προκειμένου να χάνονται μαθήματα και αυτών που συνεχώς (κατά ορισμένους) αντιτίθενται με την συμπεριφορά των καθηγητών χαρακτηρίζοντας τους ως υπερβολικούς, άδικους κ.ο.κ., αλλά και μία άλλη πλευρά που απαρτίζεται από καθηγητές άχρηστους, υπερβολικά απαιτητικούς προκειμένου να καταφέρεις να περάσεις το μάθημα τους, ασεβείς, καθώς πηγαίνεις να δεις το γραπτό σου και μιλώντας σου με τον χειρότερο τρόπο στο τέλος σου λένε ότι αυτά είναι στο βιβλίο και δεν είναι υποχρεωμένοι να σου απαντήσουν στις απορίες σου και φυσικά καθηγητές που θεωρούνται αξιόλογοι συγγραφείς πιστά μεταφρασμένων ξενόγλωσσων βιβλίων!

Αυτή είναι η εικόνα του πανεπιστημίου σήμερα. Μία εικόνα θλιβερή και σάπια όχι μόνο εξωτερικά, λόγω ετοιμόρροπων και γραμμένων σε όλους τους τοίχους κτιρίων, αλλά και εσωτερικά λόγω μελών και παρατάξεων που το απαρτίζουν.

Ο θεσμός του πανεπιστημίου είναι λανθασμένος από την βάση του και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ (τουλάχιστον σε ικανοποιητικό βαθμό). Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει να δώσει τίποτα στους νέους, ειδικά τα επόμενα χρόνια, και αυτός είναι ένας λόγος που βλέπουμε και θα συνεχίζουμε να βλέπουμε Έλληνες διασκορπισμένους σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού.