ΔΕΝ ΖΩ ΠΙΑ ΕΔΩ

Είναι ένα συναίσθημα που πιστεύω ότι όλοι νιώθουμε και αν όχι,σίγουρα το έχουμε ή θα το νιώσουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας.Το συναίσθημα ότι είμαστε θεατές της ίδιας μας της ζωής,έρμαια της μοίρας ή της τύχης ή του ενός Θεού ή των ζωδίων ή όπως τέλος πάντων θέλετε πέστε το.Με απλά λόγια,σαν να είμαστε σε μία κούρσα και το διθεσιό μας να έχει σταματήσει την ώρα που τα υπόλοιπα διθέσια τρέχουν με 200χλμ.
Η ζωή μας έτσι έχει καταντήσει,να τρέχει με απίστευτους ρυθμούς,που ποτέ δεν καταφέρνουμε να φτάσουμε και μένουμε συνεχώς στην προσπάθεια, ενώ ο χρόνος περνάει χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε.
Και έτσι έρχονται για μια ακόμη φορά τα γενεθλιά σου και εσύ αναρωτιέσαι πότε πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος και δεν το κατάλαβες και όπως πάντα κάνεις τον απολογισμό της χρονιάς και συνειδητοποιείς για μια ακομη φορά ότι δεν έκανες τελικά όλα όσα ήθελες,δεν έζησες όσα θα επιθυμούσες και ούτε κατάφερες να αλλάξεις κάποια πράγματα.Συνειδητοποιείς ότι πέρασε ένας χρόνος και δεν τον έζησες γιατί έκανες απλά αυτά που έκανες και τον προηγούμενο ενώ σβήνεις το κεράκι της τούρτας σου ξέρεις ότι τα ίδια θα κάνεις και του χρόνου.Δηλαδή τίποτα.Τίποτα το φοβερό,τίποτα το ενδιαφέρον ή το ξεχωριστό,τίποτα που να το ένιωσες και βίωσες με όλη σου την ψυχή,να το χάρηκες κάθε στιγμή με τον πιο ακραίο τρόπο.
Γιατί τελικά σε κάθε στιγμή της ζωής σου δεν είσαι ποτέ εκεί,είσαι στο χτες,το αύριο,μα ποτέ ποτέ στο σήμερα.Σκέφτεσαι πάντα το τι έγινε χτες ή το τι θα γίνει αύριο και χάνεις το τώρα.Είναι Κυριακή,και τέλεια ημέρα,και σκέφτεσαι τα άπειρα που έχεις να κάνεις τη Δευτέρα,αντί να χαλαρώσεις και να απολαύσεις την υπέροχη μέρα.Είσαι σε ένα μέρος και σκέφτεσαι πως θα ήταν αν είσουν σε άλλο.Είσαι single και σκέφτεσαι πως θα ήταν να είσουν με κάποιον.Και έτσι τα χάνεις όλα,και φτάνει κάποια στιγμή στη ζωή σου που τα κεράκια έχουν καταλάβει την τούρτα και εσύ δεν έχεις ζήσει πραγματικά,ολοκληρωτικά,ουσιαστικά.
Μπορεί βέβαια να υπάρχουν και αυτόι που δεν έχουν βιώσει αυτό το συναίσθημα και ούτε να το βιώσουν.Ε,αυτοί παρακαλούνται να επικοινωνήσουν μαζί μας για να μας πουν το μυστικό(ναι συνδυασμό για να είμαστε και μέσα στο κλίμα!βλέπε Καλομοίρα)Όσο για μας που δεν το ξέρουμε μάλλον η απάντηση είναι χαλαρααά(όπω λεει και ένα τραγούδι,που δεν θυμάμαι κιόλας)

EMO VS ΟΛΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (ΔΗΛΑΔΗ TRENDY)

Οι emo είναι παιδιά ηλικίας 14-22 περίπου χρόνων με πολύ ιδιαίτερες και άκρως ενδιαφέρουσες στυλιστικές επιλογές. Συγκεκριμένα φοράνε μαύρα ρούχα, κολάν με ρίγες, έχουν μαλλιά (συνήθως μαύρα βαμμένα) με φράτζες και χρησιμοποιούν μαύρα μολύβια στα μάτια τους. Το αγαπημένο τους άκουσμα είναι emo punk και έχουν μελαγχολικές τάσεις επηρεαζόμενοι από την σημερινή κατάσταση της κοινωνίας μας. Φυσικά όλα αυτά λίγο πολύ τα γνωρίζετε και άλλωστε το θέμα μας δεν είναι οι emo, αλλά η επέκταση που έχει αποκτήσει το γεγονός αυτό.

Μεσημεριανές και απογευματινές εκπομπές (ονόματα δεν λέμε), συχνά πυκνά καλούν emo για να "σχολιάσουν" μαζί τους την...πληγωμένη ψυχή τους και την βασανιστική μεταχείρηση που έχουν από τους γονείς τους. Βεβαίως όλα αυτά μπορεί να είναι αποτέλεσμα της φιλοδοξίας των σημερινών παιδιών να έχουν μία θέση σε ένα παράθυρο της τηλεόρασης και της ματαιοδοξίας των καναλιών να ανεβάζουν την ακροαματικότητα στα ύψη.

Από πολλούς η πλειονότητα των emo έχει χαρακτηριστεί ως παιδιά που δεν έχουν καν ιδεολογία και απλά είναι φερέφωνα λίγων που πιστεύουν πραγματικά σε αυτήν. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι είναι απλά η "περίεργη" εφηβεία (βέβαια πώς είναι δυνατόν να είσαι 22 και να περνάς εφηβεία είναι άλλο θέμα) και τέλος υπάρχει και η ανίατη περίπτωση ορισμένων που απλά τους μισούν, δηλαδή οι trendy, αφού θέλει ο trendy να ακούσει Πέγκυ Ζήνα στη διαπασών και η punk δεν τον αφήνει! Εγώ πάλι για να μην παρεξηγούμαι τα βρίσκω άκρως γλυκά και χαριτωμένα.

Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πώς ένα φαινόμενο που παρουσιάστηκε εδώ και 2 χρόνια στην Ελλάδα (ασχέτως αν τα κανάλια το εντόπισαν μόλις πριν λίγους μήνες) να μπορεί να ενδιαφέρει τώρα τόσο πολύ τον κόσμο. Τα συγκεκριμένα παιδιά κυκλοφορούσαν στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας και των βορείων προαστείων εδώ και 1.5 χρόνο αλλά μόνο με το που αναφέρθηκαν για πρώτη φορά στην τηλεόραση, ο κόσμος άρχισε να τα σχολιάζει. Μήπως πραγματικά δεν βλέπουμε τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας, αλλά ακόμη χειρότερα αρεσκόμαστε στο να τους βλέπουμε πίσω από ένα γυαλί...βέβαια εμένα δεν με ενδιαφέρει, γιατί έχω κλείσει πρώτο τραπέζι πίστα στον Μαζωνάκη και βιάζομαι να μην αργήσω!

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ

Κάθε χρόνο,επί 19(έτσι τουλάχιστον νομίζω)χρόνια πραγματοποιείται ένα κοσμοιστορικό γεγονός στη μικρή μας χώρα,ο διαγωνισμός ομορφιάς του Αντενα(ναι,η Εurivision είναι το άλλο).Και λέω κοσμοιστορικό γιατί έτσι μόνο μπορεί να χαρακτηριστεί ένα γεγονός με το οποίο ασχολούνται όλα τα κανάλια και το οποίο μονοπολεί τον Τύπο και αποτελεί αν όχι το πρώτο θέμα,τουλάχιστον το κύριο για ένα διάστημα.

Κάποιοι σίγουρα θα με πείτε υπερβολική,κάποιοι πάλι θα πείτε και λίγα λες.Αν και προσωπικά πιστεύω ότι σχεδόν όλοι(ναι,δεν έχω αυταπάτες σίγουρα υπάρχουν και οι φαν,...)αγανακτούν κάθε χρόνο που είναι αναγκασμένοι να παρακολουθούν 28 κορίτσια όχι μία αλλά τόσες επιπλέον φορές όσες τα κανάλια τις προβάλλουν,με σχόλια από τους "ειδικούς"των πάνελ και διάφορους δημοσιογράφους και παρουσιαστές που προσπαθούν να γεμίσουν τον τηλεοπτικό χρόνο ή τις σελίδες των περιδιοκών.

Και για να είμαστε ειλικρινείς όλοι τον βλέπουμε λίγο η πολύ.Όχι γιατί είναι ενδιαφέρων,ούτε γιατί είναι επικοδομητικός αλλά αν μη τι άλλο ικανοποιεί την "ορεξή" μας για κουτσομπολιό και κριτική αλλά και μας κάνει και να γελάμε με όλα τα τραγελαφικά που συμβαίνουν τη βραδία του διαγωνισμού.΄

Όλοι βλέπουμε πάντα επιφανειακά αυτόν το διαγωνισμό.Λέμε,οκ 28 ψώνια που θέλουν να επιβεβαιώθούν μέσα από τον διαγωνισμό ότι είναι πιο ομορφες από τις άλλες,να γίνουν έστω και για λίγο γνωστές και να μπορέσουν να βρούν μια θέση στο χώρο της ομορφιάς οικονομώντας εύκολα και γρήγορα.Η μια πλευρά είναι αυτή,η άλλη όμως είναι ότι είναι 28 κορίτσια "θύματα"του ίδιου τους του κοινωνικού περίγυρου,που απαιτεί από αυτά να τους κάνουν περήφανους.Από την πιο τρυφερή ηλικία η μαμά,η γιαγιά,η θεία,η κυρία Κούλα,η γειτόνισσα και όλο το κακό συναπάντημα μαθαίνουν στα κοριτσάκια τους ότι ήρθαν σαυτό τον κόσμο για να ευτυχήσουν και όταν λένε να ευτυχήσουν εννοούν να πάνε στα καλλιστεία για να αναδειχτουν οι πιο όμορφες και όλος ο κόσμος να τους θαυμάζει,να παντρευτούν(βολευτούν ουσιαστικά με κάποιον γόνο,ωραίο και πλούσιο)και να δημιουργήσουν οικογένεια.Ουσιαστικά να πραγματοποιήσουν αυτά που οι ίδιες δεν κατάφεραν(παρόλο που είχαν τα απαιτούμενα προσόντα,λέμε τώρα...),να πραγματοποιήσουν το όνειρο που κάθε κορίτσι "που σέβεται τον εαυτό της" έχει.
Γιατί παρόλο που βρισκόμαστε εν έτη 2008,η κοινωνία μας ακόμα στηρίζει το στερεότυπο,ότι η γυναίκα πρέπει να είναι όμορφη,καλή νοικοκυρά,μητέρα και σύζυγος και μόνο αυτό.Η μόρφωση,η προσωπικότητα και γενικά τα ψυχικά χαρίσματα είναι απλά περιττά και μάλλον όχι και τόσο χρήσιμα για την ευτυχία που αξίζει το κοριτσάκι τους.
Έτσι δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο που η ατάκα των εστεμμένων κοριτσιών δεν είναι άλλη από<<ένιωσα σαν να μου χάριζαν τον κόσμο ολόκληρο>>γατί όσο και εξωφρενικό να ακούγεται για αυτά τα κορίτσια που τα μεγάλωσαν με αυτό τον στόχο και αυτό το όνειρο είναι όλος ο κόσμος,είναι η εκπλήρωση του στόχου της ζωής τους,είναι το παν(ναι το παν!ένα στέμμα και μια κορδέλα)Όπως και τα κλάμματα που φαίνονται εξίσου εξωφρενικά και οι δηλώσεις των μανάδων όσων κοριτσιών δεν βραβεύτηκαν<<ήταν η πιο όμορφη,η καλύτερη,αδικήθηκε>>
Τα καλλιστεία λοιπόν δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμη απόδειξη ότι σαν κοινωνία και άνθρωποι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να καταφέρουμε να αποβάλλουμε τέτοιου είδους στερεότυπα,μέχρι να αποβάλλουμε την συνήθεια να εγκλωβίζουμε τα παιδιά μας και να τα αναγκάζουμε να ζούνε τη ζωή που εμείς θέλουμε για αυτά και να στερούμε τη δυνατότητα να κάνουν αυτά που εμείς δεν καταφέραμε...μια καλύτερη και πιο αληθινή κοινωνία,μια κοινωνία που δεν θα έχει ως πρότυπα δυο τελείως αντίθετες και ακραίες εικόνες,την Μαρία την Ασχημη και την Τζούλια Αλεξανδράτου.

EUROVISION

Τί να πρωτοδηλώσω για αυτό το πολιτιστικό μεγαλείο? Τα πολύωρα ρεπορτάζ των καταξιομένων δημοσιογράφων για το σχετικό θέμα, την εμφάνιση της Καλομοίρας σε όλες τις πιθανές εκπομπές που υπάρχουν και δεν υπάρχουν ή την πεποίθηση του Κωστέτσου, ότι η Madonna επέλεξε στο ρούχο που έχει στο video clip του τραγουδιού "4 minutes", να προσθέσει την καλλιτεχνική πινελιά του, που είχε δώσει πρώτα στο ρούχο της Τζούλιας Αλεξανδράτου (ουπς sorry αυτό είναι άσχετο...αλλά με τόσα που ακούμε τελευταία)!!

Ας παραμερίσουμε όλα τα υπόλοιπα και ας αφοσιωθούμε στην ατάκα "Τρίτη στο Βελιγράδι, πρώτη στις καρδιές μας"! Νομίζω ήταν η απάντηση σε όλα ή μήπως όχι... Πραγματικά αρχικά νόμιζα ότι περιέπαιζαν το γεγονός, αλλά καθώς φάνηκε έχει ήδη περάσει μία εβδομάδα και το σχολιάζουν ακόμη. ΈΛΕΟΣ. Ειδικότερα όταν έχουμε πολύ πιο σημαντικά ζητήματα όπως το euro2008( καθώς έχω και για αυτό το θέμα ένα βαθύτερο άγχος).

Όταν η Ελλάδα διανύει μία περίοδο όπου στο προσκήνιο είναι η ακρίβεια των βασικών αγαθών, οι κινήσεις για εφαρμογή του νόμου πλαισίου και οι καταλήψεις των σχολών από τους φοιτητές, ασχολούμαστε σε μεγάλο βαθμό με το αν ήταν η ώρα της Ρωσίας να νικήσει στη eurovision ή αν το πουκάμισο του Dima Bilan είναι ροζ ή άσπρο ( by the way είναι πολύ sexy). Τουλάχιστον να έκαναν σωστά και αυτή τη δουλειά να συμφωνήσω μαζί με τους δημοσιογράφους, αλλά τελικά ποτέ δεν έμαθα αν ο σκηνοθέτης έκανε αρκετά κοντινά στην Καλομοίρα μας ή αν έδειξε το άνοιγμα του βιβλίου εκεί που συμβολικά η καλλιτέχνιδα λέει I am not an open book.

Δυστυχώς πολύ φοβάμαι ότι το γεγονός θα αποσιωπηθεί, γιατί ταυτόχρονα έχει έρθει στο προσκήνιο και το μαλλιοτράβηγμα των διαγωνιζομένων στα καλλιστεία του ΑΝΤ1 και θα μείνω με την απορία. Τέλος πάντων δεν πειράζει, εγώ απλά θα κλείσω το θέμα με το γεγονός ότι η τηλεθέαση τη βραδιά του τελικού της eurovision έφτασε γύρω στο 90%, τα συμπεράσματα δικά σας...