Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη η σύνοδος για την κλιματική αλλαγή με στόχο την επίτευξη μιας κοινής συμφωνίας(μεταξύ 193 χωρών-η πολυπληθέστερη συμμετοχή)για την μείωση των εκπομπών αερίων.

Η Σύνοδος αποτελούσε η τελευταία ίσως ελπίδα της ανθρωπότητας να παρθούν σοβαρά και καθοριστικά μέτρα για την σωτηρία της από την περιβαντολογική καταστροφή δήλωσε ο εκπρόσωπος της Greenpeace.Kαι παρόλα τα φώτα της δημοσιότητας,τις βαρύγδουπες δηλώσεις και τις φρούδες(τελικά)ελπίδες στην πραγματικότητα δεν έγινε τίποτε άλλο από άλλη μία ανούσια συνάντηση με κούφιες συνομιλίες,ψευτοελπιδοφόρες διακηρύξεις και κάτω από το ταπέζι συμφωνίες!Οι ηγέτες των αναπτυγμένων χωρών αφού επί μέρες φάγανε και ήπιανε αποχώρησαν σαν κύριοι λέγοντας ότι επιτεύχθηκε μια συμφωνία,η καλύτερη που ήταν δυνατό(ναι…γιαυτούς κ τα συμφεροντά τους!)

Σύγκεκριμένα το νέο σχέδιο διακήρυξης, προβλέπει ως στόχο τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 50% μέχρι το 2050, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.Δεν αναφέρει όμως συκγεκριμένα ποσοστά για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου από τις αναπτυγμένες χώρες μέχρι το 2020.Επίσης παραμένει πιστό σε προηγούμενους στόχους, μεταξύ των οποίων η μείωση της αυξανόμενης θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 2 βαθμούς Κελσίου, αλλά δεν αναφέρονται δεσμεύσεις για να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος!Η συμφωνία όχι μόνο είναι πολύ κατώτερη του Κίοτο αλλά δεν δεσμέυει καμία χώρα νομικά για την τήρηση του!

Παρόλο αυτά πανπολλα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης(ουπς ενημέρωσης ήθελα να πώ)αναπαράγουν τα λόγια των προέδρων που διακυρήτουν πόσο πάλεψαν για αυτήν την συμφωνία και πόσο σημαντικό βήμα είναι και ότι επιτεύχθηκαν πράγματα!!!Μας δουλεύουν κανονικότατα δηλαδή γιατί αν συμφωνίες σαν κι αυτήν που έγινε κάτω από το τραπέζι (μεταξύ των πιο μεγάλων ρυπογόνων χωρώνΗΠΑ,Κίνα,Βραζιλία,Ν.Αφρική και Ινδία) και δεν θέτει κανένα σαφή και υποχρεωτικό όρο και χρόνο ή τρόπους επίτευξης της συμφωνίας θεωρείται νίκη και θα πρέπει να χαιρόμαστε τότε η αποτυχημένη συμφωνία πως είναι?

Για μια ακόμη φορά οι μεγάλοι έκανα την συμφωνιούλα του πλουτισμού τους σε βάρος εκατομμυρίων ανθρώπων,της ίδιας της ύπαρξης ζωής!(ο ναι και αναμεσά τους ο βραβευμένος με νομπελ ειρήνης!!)Είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν χιλιάδες ανθρώπους στο βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης που θα δίνουν(σύμφωνα με την διάταξη)100δις το χρόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες για να ανταπεξέλθουν στις περιβαντολογικές καταστροφες(!!)και για να μειώσουν την εκμπομπή ρυπογόνων αερίων(που όλες μαζί οι αναπτυσσόμενες ζήτημα να ρυπαίνουν το μισό απότι η κάθε μία ανεπτυγμένη!).

Ένα πράγμα που φάνηκε καθαρά στην Κοπεγχάγη είναι ότι μας έχουν γραμμένους κυριολεκτικά!Οτι αδιαφορούν για το παρόν και το μέλλον μας,ότι δεν νοιάζονται ακόμη και αν πεθάνουν πολλοί από εμάς στο μέλλον λόγω αυτών των αποφάσεων όταν είναι για κέρδος και εξουσία,ότι μπορεί να είμαστε εμείς που τους εξουσιοδοτούμε για να πηγαίνουν κορδονάτοι να τρώνε και να πίνουνε σε αυτές τις συμφωνίες αλλά ούτε τους ενδιαφέρει τι θέλουμε ή ακούνε της φωνή μας!Η κλιματική αλλάγή δεν έρχεται είναι εδώ γιαυτό ας πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας ενάντια σε όλους αυτούς τους ηγέτες και τους συμφεροντολόγους και ας απαιτήσουμε αυτά που μας ανήκουν και αυτά που θέλουμε…Ζ Ω Η

**Για να αλλάξεις το μέλλον πρέπει να το φανταστείς…

Το παρακάτω βίντεο είναι το τραιλερ από το ντοκυμαντέρ του Αλ Γκορ,που αν και δεν πιστεύω στις ξαφνικές περιβαντολογικές ευαισθησίες του και θεωρώ ότι ο εντυπωσιασμός είναι και ο αυτοσκοπός του,αξίζει να το δείτε...

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ

Ήταν η τριακοστή χιλιοστή φορά που άκουγα το ίδιο πράγμα… «Ζητάμε την κατανόηση σας».

Για την ακρίβεια δεν είχα άλλη κατανόηση,εξαντλήθηκε,όπως και των χιλιάδων άλλων ανθρώπων που καθημερινά χρησιμοποιούν για την μετακίνηση τους τα μέσα.

Όταν για μια απόσταση κυριολεκτικά 15λέπτου χρειάζεσαι 1ωρα,όταν για να πας στο κέντρο κάνεις ταξίδι 2ωρών άσχετα αν μένεις απλά στα βόρεια προάστεια το πράγμα καταντάει εξωφρενικό!Όση κατανόηση και να έχεις κάποια στιγμή το μόνο που σκέφτεσαι είναι η μετοίκηση σε άλλον πλανήτη!

Συγκεκριμένα το τρένο είναι μια σκέτη οδύσσεια καθώς κάνουν έργα σε 15 σημεία,κλέινοντας σταθμούς,περιορίζοντας τραγικά τα δρομολόγια και αναγκάζοντας του επιβαίνοντες όχι μόνο να κάνουν το διπλάσιο χρόνο αλλά και να γίνονται χαλκομανίες μέσα στα βρώμικα και παμπάλαια βαγόνια.

Στον προαστιακό πάλι κάνουν επίσης έργα!,για τα οποία δεν υπάρχει ακριβής ενημέρωση συν ότι οι σταθμοί είναι εγκαταλελειμένοι χωρίς καν χάρτες με τα δρομολόγια και τις ώρες και χωρίς κάποιον να μπορεί να σε εξυπηρετήσει.

Τα λεοφωρεία…α τα λεοφωρεία κατέχουν πρωτιά!Όχι μόνο παμπάλαια,θορυβώδης και ρυπογόνα αλλά και απίστευτα μη ακριβή.Μπορεί να περιμένεις και 2ωρες στο όρθιο(με ζέστη η με κρύο)για να θυμηθεί ο λεοφωριατζής να κάνει αυτό το ρημάδι το δρομολόγιο το οποίο αναγράφεται στην καρτέλα των στάσεων!Οποτε βαριούνται μπορεί να κόψουν και 2-3 δρομολόγια που έπρεπε να κάνουν!Αν είσαι πάλι πολύ τυχερός μπορεί να το χάσεις γιατί μπορεί να περάσουν και πολύ νωρίτερα!

Το μετρό,τα τρόλευ και το τραμ διατηρούν ένα αξιοπρεπές και αξιοπερίεργο για την χώρας μας προφίλ.Είναι ακριβή,καθαρά και γρήγορα και πάνω από όλα αξιόπιστα.Αλλά αυτά μόνο για ορισμένους κατοίκους(και ιδίως του κέντρου)…οι υπόλοιποί?

Γιατί όσο αφορά τα μέσα μαζικής μεταφοράς οι Ολυμπιακοί ήταν τελικά μια επιφανειακή-για τα μάτια του κόσμου και του τουρισμού-αναλαμπή!έπειτα επήλθε το χάος γιατί καλά τα έργα αλλά όχι για την Ελλάδα!

Τα έργα είχαν πεί πως θα ολοκήρωθούν το 2010 αλλά δεν έχουν φτάσει ούτε καν στην μέση…μετά θέλουν ποδηλατόδρομους,πράσινη ανάπτυξη και πράσσειν άλογα!

Καλή υπομονή ή καλή μετοίκηση!

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ(κάποιες σκέψεις...)

Καθημερινά χιλιάδες νεαρές φοιτήτριες περνούν μπροστά από τον συγκεκριμένο καθρέφτη στις τουαλέτες της σχολής Αθηνών.Πολλές φορές γίνεται και μποτιλιάρισμα γιατί όλες θέλουν να ρίξουν μια ματιά στο ειδωλό τους…συνήθως δεν θα χαρούν.Τις προάλλες περνώντας και εγώ,ο καθρέφτης καταλαμβανότανε από ένα τεράστιο σύνθημα(εμποδίζοντας τις φοιτήτριες να κοιταχτούν) ΤΟ ΜΑΚΕ UP ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΥ,ΜΩΡΟ ΜΟΥ.Κάποια συνθήματα κρύβουν τόση μεγάλη αλήθεια σε τόσες λίγες λέξεις που πραγματικά σε ξαφνιάζουν και σε ενυπωσιάζουν.

Άρχισα να σκέφτομαι ότι όντως όλες αυτές οι χιλάδες φοτήτριες κρυμμένες κάτω από τόνους make up βαμμένες και ντυμένες στην τρίχα με την τελευταία λεξη της μόδας-έχοντας σπαταλίσει γιαυτό το σύνολο πολλά λεφτά και ώρες στον καθρέφτη-δεν έχουν συνειδητοποιήσει το σημαντικότερο…η ομορφιά είναι η προσωπικότητα σου,η αυτοπεποίθηση σου,η ψυχή σου η μοναδικοτήτά σου…το μέσα σου!Ο,τι και να κάνεις θα υπάρχει πάντα κάποια πιο όμορφη,γιατί ότι και να κάνεις θα βλέπεις πάντα τον εαυτό σου άσχημο και θα εκπέμπεις το ίδιο.Γιατί οι άλλοι ένα μπορούν να ξεχωρίσουν το πόσο αληθινή είσαι ή όχι.

Κάποτε η γυναίκα ήταν καταπιεσμένη,κλεισμένη στο σπίτι χωρίς δικαιώματα,χωρίς ¨μιλιά¨,χωρίς καν να αναγνωρίζεται σαν άνθρωπος με αισθήματα και όχι σαν μηχανή που γεννάει τους πολυπόθητους κληρονόμους!Κανένα δικαίωμα,ούτε στον έρωτα! Κατάφερε να χειραφετηθεί και να ελευθερωθει.Αλήθεια το κατάφερε?όταν την βομβαρδίζουνε με δεκάδες πρότυπα ομορφίας,ρόλους αλλά και στερεότυπα?Γιατί η σημερινή γυναίκα θα πρέπει να είναι όμορφη σαν μοντέλο,έξυπνη και σπουδαγμένη σαν επιστήμονας, εργαζομενη σαν άντρας,ιδανική σύντροφος όπως στα περιοδικά και στις διαφημίσεις,τέλεια νοικοκυρά όπως την θέλουν τα πεθερικά και η οικογενειά της και τέλεια μητέρα.Επίσης τέλεια καταναλώτρια όπως την θέλει η κοινωνία!Με άλλα λόγια τέλειο ρομπότ,τέλειο θύμα!

Γιατί και τότε και τώρα η γυναίκα είναι αιώνιο θύμα των κοινωνικών προτύπων και προκαταλήψεων.

Φεύγοντας από την σχολή σε ένα τοίχο στον δρόμο συναντώ ένα άλλο σύνθημα σταματάω,το κοιτάω και χαμογελάω…Όχι δεν είσαι σαν το μοντέλο του Μarie Claire, ΕΙΣΑΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ!!

ΈΧΩ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΕΙ….

…ιδιαίτερα με την ξαφνική ανοδική πορεία της πανδημίας. Αν δεν κάνω λάθος όταν ήρθαν τα εμβόλια στην Ελλάδα και αφότου γιατροί και νοσηλευτές είχαν συστηματικά αρνηθεί να τα κάνουν (γιατί αν εμείς ξέρουμε μόνο τη μία πλευρά των γεγονότων, αυτοί ξέρουν όλες τις πλευρές), είχα σκεφτεί ότι δεν θα περάσουν 2 μέρες (το πολύ) και ξαφνικά θα γίνει πανικός στα νοσοκομεία με ξαφνική αύξηση των ασθενών που πάσχουν από την γρίπη, αλλά και στα σχολεία όπου θα κλείνει το ένα μετά το άλλο.

Στον τύπο ειδικότερα είναι πολύ συγκλονιστικό το ποσοστό των…50% από αυτούς που προσέρχονται στα νοσοκομεία με «ύποπτα συμπτώματα», να είναι και μολυσμένοι με την νέα γρίπη. Στις ειδήσεις έγινε πάλι πρώτη είδηση με τους κλασικούς τίτλους τρόμου και σε εκπομπές στην κυριολεξία γιατροί μαλλιοτραβιούνται για το ποιος είναι υπέρ και για το ποιος είναι κατά του εμβολίου και για ποιους λόγους, κυρίως βέβαια για την δική τους διαφήμιση.

Είχαν αναφέρει τα ΜΜΕ ότι από χθες όλοι οι βουλευτές θα εμβολιάζονταν, καθώς και οι εργαζόμενοι στο Κοινοβούλιο (εφόσον βέβαια το επιθυμούσαν), με την προτροπή της υπουργού υγείας Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου. Η ίδια έχει δηλώσει ότι ο εμβολιασμός «πρόκειται για ένα σημαντικό όπλο ώστε να θωρακιστεί όχι μόνον η δημόσια υγεία αλλά και η υγεία του κάθε πολίτη»… «Ακούμε ακραίες τοποθετήσεις. Κάθε άποψη είναι θεμιτή αλλά τίθεται θέμα ευθύνης όταν επιστήμονες αποτρέπουν τον εμβολιασμό. Άλλο η προσωπική σου στάση και άλλο η θέση σου απέναντι στον ελληνικό λαό. Μακάρι να έχουμε υπερβάλει τόσο για τα μέτρα όσο και για την αγωνία μας εν όψει της πανδημίας».

Το αστείο είναι ότι ενόψει αυτού του ερωτήματος «Είναι τα εμβόλια χρήσιμα και ασφαλή ή όχι?» έχουν αρχίσει και οι κομματικοί διαξιφισμοί και έχει γίνει για μία ακόμη φορά το όλο θέμα τσίρκο. Η μόνη κάπως αξιοπρεπής στάση είναι αυτή των γιατρών. Η κ. Όλγα Κοσμοπούλου, λοιμωξιολόγος στο νοσοκομείο Νίκαιας και ο διευθυντής της Β΄ Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου Μεταξά κ. Αθανάσιος Καραμπέλης αναφέρουν «Οι αξιωματούχοι των υπηρεσιών υγείας των περισσότερων κρατών και η συντριπτική πλειοψηφία των λοιμωξιολόγων παγκόσμια άρχισαν να μιλάνε για πιθανότητα εκατομμυρίων θανάτων και καλλιεργώντας τον φόβο και διογκώνοντας στο πολλαπλάσιο τον πραγματικό κίνδυνο, έφτιαξαν τη φούσκα της γρίπης, ετοιμάζοντας το έδαφος για το εμβόλιο ως αντίδοτο του φόβου».

Ακούγονται πολλά και διάφορα, όπως έναν υπέρογκο αριθμό εισαγωγής στην Ελλάδα εμβολίων και άρα και το υπέρογκο ποσό που δίδονται σε εταιρίες και φαρμακοβιομηχανίες, τα διάφορα επικίνδυνα συστατικά που περιέχει το εμβόλιο όπως υδράργυρος και φυσικά το πιο σημαντικό την προσωρινή απόσυρση του φαρμάκου στον Καναδά για περαιτέρω μελέτη καθώς πολλοί έκαναν το εμβόλιο και αρκετοί από αυτούς είχαν διαταραχές στην υγεία τους. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει πάντα η πιθανότητα οι ασθενείς να έχουν μία όντως κοινή γρίπη και οι γιατροί προκειμένου να βοηθήσουν στην ενίσχυση των κερδών των φαρμακοβιομηχανιών να λένε ότι είναι η νέα γρίπη. Για παράδειγμα ένας φίλος μου μου έλεγε πρόσφατα ότι είχε πάει εκδρομή με άλλα 8 παιδιά και γύρισαν όλοι άρρωστοι, οι 8 πήγαν στο νοσοκομείο και βρέθηκαν θετικοί, ο φίλος μου δεν πήγε αλλά θεώρησε ότι είχε και αυτός και μέσα σε 3 μέρες τους είχε περάσει. Ήταν όντως η νέα γρίπη ή φταίει το γεγονός ότι είχαν πάει Αράχοβα όπου κάνει απίστευτο κρύο? Άλλωστε είναι λογικό ότι με αυτές τις πολύ περίεργες μεταβάσεις του καιρού οι κοινές γρίπες θα αυξάνονται ακαριαία.

ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ?

Είναι φυσικό ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αν όχι λάτρεις, έστω πρόθυμοι να διαβάζουν βιβλία. Παρόλα αυτά όποιος ακολουθεί αυτή την διαδικασία διαπιστώνει ότι το βιβλίο με τον καιρό αρχίζει και χάνεται.

Στην αρχή εμφανίστηκαν τα e-books (ηλεκτρονικά βιβλία) , τα οποία ήταν ουσιαστικά ένας μικρός υπολογιστής με τη μόνη διαφορά ότι η μοναδική τους λειτουργία ήταν η εμφάνιση στην οθόνη ενός αποθηκευμένου βιβλίου και οι κατάλληλοι μηχανισμοί εκτέλεσης ώστε να «γυρίζεις» τις σελίδες του. Το μοναδικό πλεονέκτημα τους ήταν ότι μπορούσαν να αποθηκεύουν πολλά βιβλία.

Λίγο καιρό αργότερα και με την πρεμιέρα του αυτήν την περίοδο και στην Ελλάδα, εμφανίστηκαν τα audiobooks (ακουστικά βιβλία). Πρόκειται για βιβλία τα οποία έχουν μετατραπεί σε ήχο μέσω της φωνής διαφόρων ηθοποιών και τη χρήση κάποιον ηχητικών εφέ για μεγαλύτερη αναπαράσταση (μίας σκήνης για παράδειγμα) του βιβλίου. Φυσικά είναι συμβατά με κάθε τύπο αρχείου (δηλαδή μπορούν να αναπαραχθούν σε συσκευές mp3 players, cd players, iPods, iPhones κ.τ.λ.) και μπορούν έτσι να ακούγονται παντού, μέχρι και στον δρόμο!

Είναι δεδομένο ότι αυτός ο τρόπος θα βρεί απήχηση σε πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα λόγω της έλλειψης χρόνου ή της ατελείωτης ώρας που περνάς σε μέσα μεταφοράς λόγω κίνησης ή απόστασης. Επίσης άνθρωποι με προβλήματα οράσεως θα έχουν την δυνατότητα «ανάγνωσης» ενός βιβλίου. Αλλά το θέμα είναι άλλο. Πλέον με όλα αυτά θα συμβάλλουμε σιγά σιγά στην εξαφάνιση του βιβλίου σε μορφή χαρτιού.

Όταν είσαι όλη τη μέρα μπροστά στην οθόνη ενός Η/Υ, το μοναδικό που δεν θέλεις είναι να βλέπεις άλλη μία οθόνη για να διαβάσεις ένα βιβλίο της αρεσκείας σου. Επίσης ο ακουστικός τρόπος θα συμβάλλει στο να ξεχάσουμε να γράφουμε. Όσο και αν ακούγεται αστείο, όταν είσαι φοιτητής ή ακόμη και μαθητής και ασχολείσαι με θετικές κατευθύνσεις και επιστήμες, τότε ξεχνάς να γράφεις (και να εκφράζεσαι σωστά ορισμένες φορές). Έτσι το μοναδικό μέσο που έχεις για να αποφύγεις κάτι τέτοιο είναι η ανάγνωση ενός βιβλίου. Επιπλέον πρέπει σε κάποια φάση να τεθούν κάποια όρια στην εξέλιξη της τεχνολογίας. Έχουμε καταντήσει σιγά σιγά αντί να ανακαλύπτουμε βασικά θέματα για την περαιτέρω εξέλιξη μας, να επιδιδόμαστε σε μικροπράγματα που στόχο έχουν να δώσουν μία επιφανειακή αλλαγή και όχι ουσιαστική. Τέλος επίσης σημαντικό είναι αν το εισόδημα ενός συγγραφέα θα είναι το ίδιο.

Φυσικά η εμφάνιση των e-books και audio-books δεν σημαίνει ότι αν κάποιος αρέσκεται στο να διαβάζει βιβλία, θα αλλάξεις τις προτιμήσεις του. Αλλά οι όλες ελπίδες ότι θα αυξηθεί το αναγνωστικό κοινό με αυτόν τον τρόπο, θα αποδειχθούν μάλλον φρούδες.

ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ

Πρόκειται για την πολυαναμενώμενη ταινία του Παντελή Βούλγαρη που βγήκε στους κινηματογράφους στις 22 Οκτωβρίου. Το κεντρικό θέμα της ταινίας είναι η αναφορά στην τρίτη χρονιά του Εμφύλιου Πολέμου και στις μάχες που δόθηκαν στην Δυτική Μακεδονία. Οι σκηνές γυρίστηκαν στον νομό Καστοριάς το Φθινόπωρο του 2008.

Με στόχο κυρίως την συναισθηματική φόρτιση του θεατή και όχι τόσο την ρεαλιστική και ιστορική έκβαση των γεγονότων, ο Βούλγαρης δημιουργεί μία αρκετά καλή ταινία (παρά τις πολυάριθμες αρνητικές κριτικές που έχει λάβει). Η προσκόλληση του στην εξιστόρηση δύο αδελφών που βρίσκονται σε αντίπαλες πλευρές κατά τη διάρκεια του πολέμου, μας ωθεί στην καλύτερη κατανόηση τις τότε εποχής και του διχασμού-ξεκληρισμού των οικογενειών με βάση τις πολιτικές τους ιδεολογίες. Παρόλα αυτά στο συγκεκριμένο τομέα ο σκηνοθέτης αναλύει μόνο τη μία πλευρά, αυτήν δηλαδή που τα δύο αδέλφια θέλουν να είναι το ένα δίπλα στο άλλο και σε καμία περίπτωση δεν αισθάνεται ο ένας εχθρός του άλλου (αυτό βέβαια δεν ανταποκρίνεται και στην πλήρη αλήθεια, καθώς υπήρχε και η πλευρά όπου συγγενείς πυροβολούσαν άλλους συγγενείς τους). Πολύ σημαντική ήταν η αναφορά του στην υποστήριξη που είχε η Δεξιά από τους Αμερικάνους, όπου και καθόρισαν το τέλος του πολέμου με την χορήγηση των βομβών Ναπάλμ, καθώς και την διαρκή θέληση για υποστήριξη της Αριστεράς από τη Σοβιετική Ένωση, η οποία και δεν δόθηκε ποτέ.

Ήταν παραπάνω από εμφανές, ότι ο σκηνοθέτης δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να θίξει σε μεγάλο βαθμό ιστορικά στοιχεία, δεν υποστήριξε καμία πολιτική πλευρά και το μόνο που ήθελε ήταν να δώσει την δική του προσωπική άποψη για τον πόλεμο αυτό. Κατά τη διάρκεια που ο θεατής βλέπει την ταινία (ανεξάρτητα από τις πολιτικές του πεποιθήσεις), συμμερίζεται την άποψη του Βούλγαρη, ότι ο πόλεμος αυτός δηλαδή ήταν τελείως μα τελείως ανούσιος. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στα λόγια δύο ηθοποιών, σε αυτά του Θανάση Βέγγου που λέει «Δεν είναι πόλεμος ετούτο που μας βρήκε..Έλληνες να τουφεκάνε Έλληνες..Ντροπή είναι» και της κοπελίτσας στο τέλος που λέει «Άραγε να νικήσαμε εμείς?».

Προσωπικά μου θύμισε αρκετά την ταινία «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι» (Ιρλανδικός Εμφύλιος) και κάποια στοιχεία του «Γη και Ελευθερία» (Ισπανικός Εμφύλιος). Σε όλες τις περιπτώσεις εμφυλίου πολέμου τα αποτελέσματα είναι τραγικά. Αδέλφια να σκοτώνει το ένα το άλλο, οικογένειες να ξεκληρίζονται, πολιτικές σκοπιμότητες, πολιτικές προδοσίες και όλα αυτά για την εξουσία αρχικά και μετά για την πολιτική ιδεολογία, όπου αυτή υπάρχει και αν υπάρχει. Όταν σταματήσουμε να έχουμε κόμματα και εξουσιαστές τέτοιου είδους, τότε θα μπορέσουμε και να εξασφαλίσουμε την ειρήνη.

O ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ

Αυτό το τραγούδι όποτε το ακούω ανατριχίαζω…και αυτό γιατί οι στίχοι είναι τόσο επίκαιροι στις μέρες μας,ίσως πιο επίκαιροι από κάθε άλλη εποχή.
Είμαστε έρμαια ενός συστημάτος απάνθρωπου,ανούσιου και ανελεύθερου.Μιας κοινωνίας ρηχής,άδικης,δήθεν με διακρίσεις και τάξεις όπου κάθε τι έχει γίνει εμπόρευμα,φτηνό και γελοιοποιημένο.Τα πιο βαθειά συναισθήματα είναι τόσο επιφειανακά,ανεγκέφαλα και ανύπαρκτα που πωλούνται και αγοράζονται στο βωμό του κέρδους,της επίδειξης,του συμφέροντος,της πάρτης και του τηλεοπτικού φακού.
Μαριονέτες στην ίδια μας την ζωή,πιόνια που μας έχουν βάλει σε ένα δικό τους παιχνίδι για να παίξουμε με τους κανόνες και τον τρόπο που αυτοί επιβάλλουν στην ζωή,τις σχέσεις,την δουλειά,την μόρφωση ακόμα και την διασκέδαση μας!
Γιατί ακόμα κ ένα φεστιβάλ τέχνης όπως θα έπρεπε να είναι η εβδομάδα μόδας,μια γιορτή για όλους όπου τον πρώτο λόγο θα έχει η μόδα ως τέχνη,ως μορφή έκφρασης και ελευθερίας όχι μόνο για ονόματα αλλά για όλους,ως γεγονός διασκέδασης έχει γίνει από τους διοργανωτές και τους σπόνσορες ένα πάρτυ επίδειξης και δηθενιάς,διαφήμισης και κερδοσκοπίας.Ενα πάρτυ διακρίσεων,με security και ατελείωτο στριμωγμένο κόσμο να ασφικτυεί όταν ¨διακεκριμένοι¨-ψώνια που διαφημίζει η τηλεόραση επειδή είναι απλά τίποτα-μπαίνουν μισή ώρα νωρίτερα από ειδική πόρτα και όχι από το στριμωξίδι.Μια μετατροπή της μόδας σε ένα πανηγύρι διακρίσεων,ψευτοτύπων και ελιτισμού.
Γιατί ακόμα και η Τέχνη έχει ανουσιοποιηθεί και εμπορευματοποιηθεί.
Γιατί όλοι εκείνοι που περίμεναν στριμωγμένοι για ώρες μήπως μπούνε έχουν ξεχάσει πόσοι δύναμη έχουνε,πως έχουν την δυνατότητα να πάψουν να είναι ο ανθρωπάκος του τραγουδιού και να αλλάξουν το παιχνίδι,να φτιάξουν το σύστημα και την κοινωνία με τους δικούς τους όρους και κανόνες και να μπούνε με το έτσι θέλω η απλά να μην ξαναπατήσουν σε τέτοιες εκδηλώσεις.Αλλά όλοι θέλουν να είναι εκεί,στο κοσμικό και glamourous,στο ψεύτικο,στο κοινωνικά προβαλλόμενο.Εχουνε ξεχάσει πως είναι το απλό,το αληθινό,το αυθόρμητο,το άτυπο,το συλλογικό,το ανθρώπινο,το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ και το ΕΛΕΥΘΕΡΟ.(και μαζί και εγώ)

Θέλω να ζήσω ελεύθερος δίχως ταυτότητα πια…

http://www.youtube.com/watch?v=QTIPEMTiMKk&feature=related

Wanted VS Desired

Ρομάν Πολάνσκι ο πιο επιθυμητός και ταυτόχρονα ο πιο κατατρεγμένος σκηνοθέτης των ημερών μας.Αναγνωρισμένος για την σκηνοθετική του εφυηία,και ταυτόχρονα καταζητούμενος 33 χρόνια τώρα από την Αμερικάνικη Δικαιοσύνη για το βιασμό μιας 13χρονης το 1977.
Η ζωή του λαμπερή,επιτυχημένη,πολυτάραχη και τραγική
συγχρόνως.Επιζόντας του ολοκαυτώματος κάνει από την πρώτη του ταινία να μιλούν γι αυτόν.Το 1969 και έχοντας κάνει ήδη την παγκόσμια εμπορική του επιτυχία «Το Μωρό της Ρόσμαρι» η σύζυγος του δολοφονείται μαζί με φίλους στο ίδιο τους το σπίτι από την σατανιστική ομάδα Τσαρλς Μάνσον.Η σύζυγος του Σάρα Τέιτ ήταν έγκυος την εποχή εκείνη.Πολλοί τον θεώρησαν ύποπτο για τον φόνο λόγω του περιεχομένου των ταινιών του(κάτι που αποδείχτηκε τρελή εκδοχή).Το 1978 κατηγορείται για τον βιασμό ανήλικης,το παραδέχεται και φυγαδεύεται για την Γαλλία όπου του δίνεται άσυλο.
Συνεχίζει να σκηνοθετεί,ορισμένες φορές παίρνει μέρος και ως παραγωγός,ηθοποιός και σεναριογράφος σε διάφορες ταινίες.
Πρόσφατα κι ενώ είχε πάει στην Ελβετία για να παραλάβει βραβείο για την προσφορά του στο χώρο στο φεστιβάλ της Ζυρίχης,οι αρχές τον συνέλαβαν.
Ανθρωποι του χώρου δήλωσαν σοκαρισμένοι και ζητούν την αποφυλακιση του,700 διακεκριμένοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί υπέγραψαν ζητώντας να αποφυλακιστεί(αναμεσά τους και ο Κώστας Γαβράς) ενώ ο υπουργός εξωτερικών και ο πρόεδρος Σαρκοζί επιβλέπουν στενά την όλη διαδικασία καθώς ο Πολάνσκι έχει ζητήσει έφεση.
Από εκείνη την μέρα ο σκηνοθέτης έγινε το μήλον της έριδος σε ίντερνετ,εφημερίδες,τηλεόραση μεταξύ υποστηρικτών του και μη.Και όχι μόνο αυτό αλλά έγινε η αιτία να ξαναανοίξει ένα ολόκληρο θέμα όσο αναφορά το σύστημα δικαιοσύνης στην Αμερική.
Κατά πόσο η δικαιοσύνη είναι δίκαιη και όχι απλά πουριτανική?Κατα πόσο υπάρχει ισότητα μεταξύ των κατηγορουμένων?Γιατί σταρς του Χόλιγουντ αφήνονται με ένα γελοίο για αυτούς ποσό ελεύθεροι ή τιμωρούνται με εθελοντική εργασία ενώ άλλοι άσημοι μάλλον θα την είχαν ¨βάψει¨(για να μην μιλήσουμε για μετανάστες)?Άλλοι υποστηρίζουν ότι η ιστορία είναι πολύ παλιά για να ανοιχτεί και ότι αυτό γίνεται τώρα για πολιτικούς και άλλους σκοπούς.Αλλοι διατείνουν ότι η αμερικάνικη διακιοσύνη είναι πουριτανική με το θέμα της παιδοφιλίας.Άλλοι πάλι θεωρούν ότι έπρεπε να είχε τιμωρηθεί τότε,και ότι ακόμα και τώρα θα πρέπει να δικαστεί και να τιμωρηθεί αναλόγως,η είμαστε ή δεν είμαστε όλοι ίσοι απένταντι στον νόμο διατείνουν.Αν δεν ήταν ο Πολάνσκι ο διάσημος σκηνοθέτης θα είχε συμβεί το ίδιο,θα είχε γλιτώσει προσφεροντάς του άσυλο μια άλλη χώρα?
Wanted ή desired?τα σχόλια δικάς σας…

**wanted and desired ο τίτλος του ντοκυμαντέρ της Μαρίζας Ζένοβιτς για την ζωή του σκηνοθέτη με αποσπάσματα και συνεντεύξεις από τα πρόσωπα.

2007 To Each His Cinema (αποσπ. "Cinema Erotique")
2005 Όλιβερ Τουίστ
2002 Ο πιανίστας
1999 Η ένατη πύλη
1994 Ο Θάνατος και η κόρη
1992 Τα μαυρα φεγγάρια του έρωτα
1988 Frantic
1986 Οι Πειρατές
1979 Tess
1976 Ο ένοικος
1974 Chinatown
1972 What?
1971 Μάκβεθ
1968 Το μωρό της Ρόζμαρυ
1967 Ο χορός των βρικολάκων
1966 Νύχτα δολοφόνων
1965 Αποστροφή
1964 The Beautiful Swindlers (απόσπ. "La Riviere de Diamants")
1963 Ssaki (μ.μ.)
1962 Μαχαίρι στο νερό
1961 Le Gros et le maigre (μ.μ.)
1959 Gdy spadaja anioly (μ.μ.)
1959 Lampa (μ.μ.)
1958 Dwaj ludzie z szafa (μ.μ.)
1957 Morderstwo (μ.μ.)
1957 Rozbijemy zabawe... (μ.μ.)
1957 Usmiech zebiczny (μ.μ.)
1955 Rower (μ.μ.)

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ DEAD (TELE)COM

Όταν άκουσα την είδηση(πρίν 2βδομάδες) σοκαρίστηκα,23 αυτοκτονίες μέσα στο 2008 στην ίδια εταιρεία!(δηλαδή περίπου ένας νεκρός κάθε μήνα!!)νόμιζα ότι ήταν καποια δημοσιογραφική ανακρίβεια τόσο τραγικό μου φαινόταν.Κι όμως μετά από ψαξιμο η είδηση ήταν αληθινότατη…
Η france telecom είναι η μεγαλύτερη εταιρεία τηλεφωνίας στην Γαλλία όπως είναι ο ΟΤΕ για μας.
Η ιδιωτικοποίηση και αργότερα η οικονομική κρίση έφερε τον ανταγωνισμό και τη μείωση των εξόδων(με άλλα λόγια την περικοπή θέσεων εργασίας).Απολύσεις,εθελούσιοι έξοδοι,πρόωρες συντάξεις, μεταθέσεις,υποβιβασμοί και σκληρό εργασιακό ωράριο έγιναν η κύρια πολιτική της εταιρείας.
Συνολικά απομακρύνθηκαν 22.000εργαζόμενοι,πολλοί άλλοι έχουν μετατεθεί σε άλλες πόλεις ακόμη και σε άλλα πόστα στα οποία πρέπει να ανταπεξέλθούν.
Μπορεί η γαλλική κυβέρνηση να θυμήθηκε να πιέσει την εταιρεία να πάρει μέτρα,και η εταιρεία να ανακοίνωσε το πάγωμα των μεταθέσεων και των αναθέσεων εργασιών αλλά και τα ΜΜΕ να το έχουν πρώτο θέμα..αλλά αυτό μετά το θάνατο 23 ανθρώπων(έξω οι απόπειρες που απέτυχαν)!
Δηλαδή η αδιαφορία και η επαγγελματική στιγνότητα σε όλο της το μεγαλείο!(με την οικονομική κρίση να την επιβραβεύει-γιατί υποφέρουν ¨οι καημένες¨οι εταιρείες να βγάλουν εκατομμύρια γιαυτο φέρονται στους εργαζομένους έτσι.)
Δηλαδή πρέπει ο αριθμός να γίνει διψήφιος και ικανός για ένα ωραίο πρωτοσέλιδο για πάρουν το θέμα στα σοβαρά κάποιοι?Δηλαδή οκ το να αυτοκτονήσει 1-2 είναι για εκείνους φυσιολογικό το να αυτοκτονεί σχεδόν ένας κάθε μήνα θεωρείται φυσιολογικό?Πότε χάθηκε η αξία της ανθωπινής ζωής?και πότε από εργαζόμενοι άνθρωποι γίνανε εργαζόμενα πράγματα και αριθμοί?
Και επιπλέον που ήταν τα συνδικάτα?Στα άρθρα που διάβασα έλεγε τα συνδικατα καταγγέλουν,καταγγέλουν,καταγγέλουν…
λόγια στα χαρτιά δηλαδή και πράξεις τίποτα.Εγώ θα έλεγα να αγωίζονται,να απαιτούν να διαμαρτύρονται.Είναι διακιωμά μας να δουλεύουμε ανθρώπινα,να διαμαρτυρόμαστε όταν μας καταπατούν αυτό το δικαίωμα,να εναντιωνόμαστε σε κάθε τι που θεωρούμαι άδικο και να απαιτούμε ανάγκες μας βασικές,όπως το να ζούμε…γιατί κανένας δεν έχει το διακαίωμα να μας στερήσει την ζωη…η ζωή είναι δικιά μας!


Παρακάτω είναι λόγια εργαζομένων στην france telecom:
«Αυτό που βλέπω καθημερινά στη δουλειά με σοκάρει βαθιά. Δεν μιλάω ούτε για τις αναδιαρθρώσεις, ούτε για τις καταργήσεις θέσεων εργασίας, αλλά για την καθημερινή διαχείριση.

Πρόκειται για διαχείριση μέσω του τρόμου.

Είμαστε υποχρεωμένοι να ζητάμε την άδεια από τον προϊστάμενό μας για να πάμε στην τουαλέτα.

Αν ο χρόνος του διαλείμματος περάσει το ένα λεπτό, πρέπει να δικαιολογούμαστε γραπτώς. Τα αιτήματα για άδειες μένουν αναπάντητα».

Ανώνυμος «Η αλλαγή ατμόσφαιρας συνέβη το 2000-2001. Στα 50 μου δέχθηκα ένα πριμ για να φύγω από την France Τ l com, δεν άντεχα άλλο. Είδα γύρω μου πόσο υπέφεραν οι συνάδελφοί μου: ασθένειες, κατάθλιψη, κρίσεις με κλάματα ήταν πολύ συχνές και ξέρω ότι έκτοτε τίποτε δεν έχει βελτιωθεί...

Όταν έχασα ξαφνικά τη δουλειά μου στο τμήμα Ανθρωπίνων Πόρων, ομολογώ ότι το βράδυ που γυρνούσα κλαίγοντας ήθελα να ρίξω το αυτοκίνητό μου σ΄ έναν πλάτανο. Ήταν η μοναδική φορά στη ζωή μου που μου σκέφτηκα κάτι τέτοιο».

Κατρίν Ρ. «Πριν από δέκα χρόνια ήμουν υπερήφανη που άρχισα να εργάζομαι στη France Τ l com. Έκτοτε τα πράγματα άλλαξαν πολύ. Δεν θεωρούμαστε πια άνθρωποι, αλλά αριθμοί. Δουλεύω στις Πωλήσεις και το μόνο που μετράει είναι πόσα τηλεφωνήματα έκανα μέσα στην ημέρα και πόσες πωλήσεις. Το στρες είναι μόνιμο και οι μεταθέσεις συχνές... Οι περισσότεροι συνάδελφοί μου είναι με αντικαταθλιπτικά. Πόσο καιρό θα αντέξω ακόμη;».(madata.gr)

(Και σε όσους νομίζουν ότι το πρόβλημα είναι μακρυά μας,ας θυμηθούμε τα προγράμματα stage,την υπόθεση με την Κωσταντίνα Κούνεβα και τις καθαρίστριες της ΟΙΚΟΜΕΤ ,τα εργατικά ατυχήματα ,τους ανασφάλιστους ανειδίκευτους εργάτες…Μήπως τελικά ο μεσαίωνας αρχίζει να φαίνεται ονειρεμένη εποχή σε σχέση με την δικιά μας?)

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

Ναι λοιπόν έφτασε η στιγμή που όλοι περιμέναμε…ήρθε ο Καραμανλάκος στα πατρινά εδάφη για να επισημοποίησει (λίγο νωρίτερα βέβαια) το καρναβάλι. Η ατμόσφαιρα φανερά θριαμβευτική (τώρα για ποιο λόγο δεν ξέρω), σημαιάκια μπλε και γαλανόλευκα παντού έτοιμα να πουληθούν και φυσικά ωραίοτατα καπελάκια μπλε με μία δάδα ελπίδας στο μπροστινό μέρος (θα φορεθεί ιδιαίτερα στο επερχόμενο καλοκαίρι).

Τα άτομα βέβαια που παρευρίσκονταν στο όλο…event, ήταν ακόμη πιο γελοία. Παππούδες που μόνο με το πι δεν είχαν έρθει (μπορεί να υπήρχαν και αυτοί, δεν ξέρω είδα διάφορους να κουτσαίνουν :P ), οικογένειες που είχαν κάνει ομαδικό ντου με γονείς που έβαζαν σε 10χρονα παιδάκια σημαίες ελληνικές ή νεοδημοκρατικές στο χέρι (για να μην ξεχάσουμε και τις ρίζες μας) και φυσικά αυτά τα υπέροχα πλάσματα τα οποία λέγονται δαπιτάκια με σημαιούλες στο χεράκι και με τις όμορφες φωνούλες τους να λένε Ζήτω ο Καραμανλής. Μέχρι και φυλλάδια μοίραζαν στους περαστικούς (σου λέει περαστικός είναι, δικός μας είναι..ασχέτως αν είσαι πράγματι περαστικός). Α και να μην ξεχάσω και την άπειρη παρουσία αστυνομικών (που χαίρονταν με την ψυχή τους…αλήθεια σπάνια τους βλέπω να γελάνε) και φυσικά άπειρων ασφαλιτών.

Πάντως είναι πραγματικά αν όχι γελοίο, απλά κλοουνίστικο ανθρωπάκια να στηρίζουν πάλι και πάλι τις ελπίδες τους σε ένα τέτοιο κόμμα. Πραγμάτικα αν μπορούσε κάποιος να μου πει ένα σοβαρό λόγο για τον οποίο το κάνει, θα μπορούσα τουλάχιστον να κάνω πως καταλαβαίνω. Είναι αξιοθρήνητο να τους βλέπεις να χαίρονται επειδή ήρθε ο πολιτικός αρχηγός τους να τους προσφέρει απλόχερα ψέματα και αυτοί να θέλουν να τον αγκαλίασουν, να τον ασπαστούν και να ζητωκραυγάξουν για αυτόν.

Επίσης ένα άλλο μεγάλο θέμα που πρέπει να θιχτεί, είναι ότι για την τοποθέτηση των πόστερ με την φάτσα του Καραμανλή, των σημαίων και άλλων σιναφί, έβαλαν να το κάνουν…μετανάστες…

Εμείς απλά θα τους προσφέρουμε απλόχερα το παρακάτω τραγούδι

PAROV STELAR

Πρόκειται για τον Αυστριανό καλλιτέχνη που κινείται σε ρυθμούς jazz, Charleston συνδυασμένα με house, breakbeat και pop στοιχεία. Η φήμη του με τα χρόνια μεγαλώνει όλο και πιο πολύ και σε αυτό απαραίτητα έχουν συμβάλλει και οι διαρκείς εναλλαγές στη μουσική του με τα χρόνια.

Ο ίδιος είχε αναφέρει ότι “όπως και η ζωή, έτσι και η μουσική πρέπει να κινείται προς τα μπρος και να εξελίσσεται. Όπως όμως και στη ζωή, έτσι και με τη μουσική, καλούμαστε ενίοτε να αναπολούμε και να ανατρέχουμε στο παρελθόν. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που απολαμβάνουμε την εμπειρία του να ακούμε νέους ήχους και μετά να επισκεπτόμαστε ξανά την μουσική παλαιότερων δεκαετιών, γιατί όλη αυτή η διαδικασία δεν είναι παρά μια προέκταση της ίδιας της ζωής”.

Αυτήν την περίοδο και με εναρκτήριο έναυσμα την καινούργια του δουλειά διανύει την λεγόμενη Coco Tour του, μαζί με την μπάντα του. Λάτρης του κοινού της Ελλάδας (από ότι φαίνεται από τα πληθώρα live performances του στην χώρα μας), ήρθε για ακόμη μία φορά σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, προσεχώς Λάρισα και εχθές στην Πάτρα.

Στην χθεσινή του συναυλία όπως ήταν αναμενώμενο το κοινό ήταν πολύ χορευτικό, πολύ κεφάτο και οι performers έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για 1.5 ώρα. Στην συνέχεια ακολούθησε μία πιο διαφορετική μουσική που άγκιζε πιο πολύ την House και Breakbeat με τον Parov στα Decks για 2 τουλάχιστον ώρες.

Ακολουθούν μερικά videakia από προηγούμενες και καινούργιες δουλειές του: