Ποιος είναι ο ρόλος του πανεπιστημίου σήμερα? Αυτό ίσως είναι ένα από τα πιο βασικά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντήσει ο οποιοσδήποτε υπουργός παιδείας και όχι μόνο, προκειμένου να μπορέσει να φέρει έναν αέρα αλλαγής στον χώρο αυτό (ο οποίος είναι αν όχι επιθυμητός, σίγουρα επιτακτικός). Το θέμα όμως είναι ποιός είναι ικανός να απαντήσει σε αυτό το μείζονος σημασίας ερώτημα.
Μπαίνοντας ένας φοιτητής στο 4ο και άνω έτος του, αρχίζει σταδιακά και βλέπει τις σπουδές του με άλλη οπτική (πιο σοβαρή), καθώς πλέον αναζητά να κάνει είτε πρακτική, είτε διπλωματική, μεταπτυχιακά, διδακτορικά κ.ο.κ. Δηλαδή προσπαθεί πλέον να κατανοήσει τους μηχανισμούς με τους οποίους δουλεύει ο θεσμός του πανεπιστημίου στην ουσία και προσπαθεί να τα χρησιμοποιήσει έτσι ώστε να διαμορφωθεί το άμεσο μέλλον του. Όμως ένας φοιτητής δεν φτάνει που έρχεται αντιμέτωπος με το τί πραγματικά θέλει να κάνει στο άμεσο μέλλον, έρχεται αντιμέτωπος και με το ίδιο το σύστημα του πανεπιστημίου
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιός είναι ο πραγματικός ρόλος του καθηγητή σε μία σχολή. Πώς εκλέγεται ένας καθηγητής. Πώς ανεβαίνει στην ιεραρχία και από λέκτορας γίνεται καθηγητής. Ποιός ψηφίζει για αυτούς. Πώς είναι δυνατόν ένας διδακτορικός με πολύ λιγότερη εμπειρία στον εκάστοτε τομέα να είναι κατά πολύ καλύτερος από έναν καθηγητή με πολύχρονη εμπειρία. Πού είναι ο σεβασμός του καθηγητή απέναντι στον φοιτητή του. Πώς έχουν χαθεί αυτές οι αξίες, που όλοι υποτίθεται ότι μάθαμε ήδη από την παιδική μας ηλικία.
Αναφέρεται η κυβέρνηση στον επερχόμενο νέο νόμο που θα αναταράξει την όλη εικόνα των πανεπιστημίων σήμερα. Η πλειοψηφία των φοιτητών συμφωνεί ότι πρέπει όντως να αλλάξει ο χώρος αυτός και μάλιστα ριζικά, αλλά ίσως μία τέτοια απόφαση χρειάζεται περισσότερη σκέψη και αναθεώρηση από μία απλή επίσκεψη του πορτογάλου υπουργού παιδείας Jose Μariano Gago.
Μέσα σε ένα πανεπιστήμιο δεν υπάρχει μόνο η μία πλευρά, δηλαδή αυτή των αιώνιων φοιτητών, αυτών που δεν ενδιαφέρονται, αυτών που υποκινούν τις καταλήψεις προκειμένου να χάνονται μαθήματα και αυτών που συνεχώς (κατά ορισμένους) αντιτίθενται με την συμπεριφορά των καθηγητών χαρακτηρίζοντας τους ως υπερβολικούς, άδικους κ.ο.κ., αλλά και μία άλλη πλευρά που απαρτίζεται από καθηγητές άχρηστους, υπερβολικά απαιτητικούς προκειμένου να καταφέρεις να περάσεις το μάθημα τους, ασεβείς, καθώς πηγαίνεις να δεις το γραπτό σου και μιλώντας σου με τον χειρότερο τρόπο στο τέλος σου λένε ότι αυτά είναι στο βιβλίο και δεν είναι υποχρεωμένοι να σου απαντήσουν στις απορίες σου και φυσικά καθηγητές που θεωρούνται αξιόλογοι συγγραφείς πιστά μεταφρασμένων ξενόγλωσσων βιβλίων!
Αυτή είναι η εικόνα του πανεπιστημίου σήμερα. Μία εικόνα θλιβερή και σάπια όχι μόνο εξωτερικά, λόγω ετοιμόρροπων και γραμμένων σε όλους τους τοίχους κτιρίων, αλλά και εσωτερικά λόγω μελών και παρατάξεων που το απαρτίζουν.
Ο θεσμός του πανεπιστημίου είναι λανθασμένος από την βάση του και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ (τουλάχιστον σε ικανοποιητικό βαθμό). Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει να δώσει τίποτα στους νέους, ειδικά τα επόμενα χρόνια, και αυτός είναι ένας λόγος που βλέπουμε και θα συνεχίζουμε να βλέπουμε Έλληνες διασκορπισμένους σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού.
Μπαίνοντας ένας φοιτητής στο 4ο και άνω έτος του, αρχίζει σταδιακά και βλέπει τις σπουδές του με άλλη οπτική (πιο σοβαρή), καθώς πλέον αναζητά να κάνει είτε πρακτική, είτε διπλωματική, μεταπτυχιακά, διδακτορικά κ.ο.κ. Δηλαδή προσπαθεί πλέον να κατανοήσει τους μηχανισμούς με τους οποίους δουλεύει ο θεσμός του πανεπιστημίου στην ουσία και προσπαθεί να τα χρησιμοποιήσει έτσι ώστε να διαμορφωθεί το άμεσο μέλλον του. Όμως ένας φοιτητής δεν φτάνει που έρχεται αντιμέτωπος με το τί πραγματικά θέλει να κάνει στο άμεσο μέλλον, έρχεται αντιμέτωπος και με το ίδιο το σύστημα του πανεπιστημίου
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιός είναι ο πραγματικός ρόλος του καθηγητή σε μία σχολή. Πώς εκλέγεται ένας καθηγητής. Πώς ανεβαίνει στην ιεραρχία και από λέκτορας γίνεται καθηγητής. Ποιός ψηφίζει για αυτούς. Πώς είναι δυνατόν ένας διδακτορικός με πολύ λιγότερη εμπειρία στον εκάστοτε τομέα να είναι κατά πολύ καλύτερος από έναν καθηγητή με πολύχρονη εμπειρία. Πού είναι ο σεβασμός του καθηγητή απέναντι στον φοιτητή του. Πώς έχουν χαθεί αυτές οι αξίες, που όλοι υποτίθεται ότι μάθαμε ήδη από την παιδική μας ηλικία.
Αναφέρεται η κυβέρνηση στον επερχόμενο νέο νόμο που θα αναταράξει την όλη εικόνα των πανεπιστημίων σήμερα. Η πλειοψηφία των φοιτητών συμφωνεί ότι πρέπει όντως να αλλάξει ο χώρος αυτός και μάλιστα ριζικά, αλλά ίσως μία τέτοια απόφαση χρειάζεται περισσότερη σκέψη και αναθεώρηση από μία απλή επίσκεψη του πορτογάλου υπουργού παιδείας Jose Μariano Gago.
Μέσα σε ένα πανεπιστήμιο δεν υπάρχει μόνο η μία πλευρά, δηλαδή αυτή των αιώνιων φοιτητών, αυτών που δεν ενδιαφέρονται, αυτών που υποκινούν τις καταλήψεις προκειμένου να χάνονται μαθήματα και αυτών που συνεχώς (κατά ορισμένους) αντιτίθενται με την συμπεριφορά των καθηγητών χαρακτηρίζοντας τους ως υπερβολικούς, άδικους κ.ο.κ., αλλά και μία άλλη πλευρά που απαρτίζεται από καθηγητές άχρηστους, υπερβολικά απαιτητικούς προκειμένου να καταφέρεις να περάσεις το μάθημα τους, ασεβείς, καθώς πηγαίνεις να δεις το γραπτό σου και μιλώντας σου με τον χειρότερο τρόπο στο τέλος σου λένε ότι αυτά είναι στο βιβλίο και δεν είναι υποχρεωμένοι να σου απαντήσουν στις απορίες σου και φυσικά καθηγητές που θεωρούνται αξιόλογοι συγγραφείς πιστά μεταφρασμένων ξενόγλωσσων βιβλίων!
Αυτή είναι η εικόνα του πανεπιστημίου σήμερα. Μία εικόνα θλιβερή και σάπια όχι μόνο εξωτερικά, λόγω ετοιμόρροπων και γραμμένων σε όλους τους τοίχους κτιρίων, αλλά και εσωτερικά λόγω μελών και παρατάξεων που το απαρτίζουν.
Ο θεσμός του πανεπιστημίου είναι λανθασμένος από την βάση του και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ (τουλάχιστον σε ικανοποιητικό βαθμό). Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει να δώσει τίποτα στους νέους, ειδικά τα επόμενα χρόνια, και αυτός είναι ένας λόγος που βλέπουμε και θα συνεχίζουμε να βλέπουμε Έλληνες διασκορπισμένους σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού.
4 σχόλια:
monkaki_2@:exeis apoluto dikaio to panepisthmio 8elei rizikh allagh einai teleiws sapio.dn xerw an 8 mporesei n allaxei to panepisthmio kai pws mporei n allaxei pros tn swsth kateu8unsh to sigouro einai oti vlepw pws oi kuvernhseis to mono pou tous endiaferei einai n to apotinaxoun kai tpt allo.exw arxisei k egw nskeftomai oti mellon edw pera dn 8 vroume kai oxi mono gt einai sapio oi 8esmoi alla gt einai sapioi kai oi an8rwpoi alla apo thn allh dn xerw kata poso ta xena panepisthmia pia se katartizoun me gnwseis kai oxi apla se exidikeioun gia enan kalo ergazomeno.
Έχεις δίκιο στο τελευταίο που λες, ότι τα ξένα πανεπιστήμια με τα περισσότερα να διαρκούν οι σχολές τους 3 χρόνια μόνο, δημιουργούν όπως και να έχει αποφοίτους με λιγότερο γνώση συγκριτικά με εμάς. Όμως καλό είναι να αναλογιστούμε και αν εμείς με 4-6 χρόνια σπουδών και με γνώσεις εξειδικευμένες, αν καταφέρνουμε να έχουμε τα απαραίτητα τελικά εφόδια ή αν εν τέλει αποτελούμε μόνο φοιτητές με "άχρηστη" επιπλέον γνώση.
Επίσης πληρώνονται για τα ξενόγλωσσα μεταγρασμένα βιβλία!Έχουμε έναν καθηγητή ο οποίος πρότεινε το δικό του και άλλα 2 άκυρα βιβλία όπου το ένα κατάφερνε να είχε και το 40% της ύλης!
Απο την άλλη διαφωνώ με το ότι η Ελλάδα δεν έχει να δώσει τίποτα στους νέους.Ίσα ίσα που οι γνώσεις που αποκτάμε σε 4-6 χρόνια είναι καλύτερες από αυτές που έχουν σε 3 χρόνια.Απλά λένε ότι είναι περιττή για να μειώσουν τα χρόνια του Πανεπιστημίου,να γινόμαστε όχι επιστήμονες αλλά εργάτες,και για να μπορούν να μας απολύσουν μετά από λίγο καιρό (και να παίρνουμε και λίγα λεφτά επειδή θα χουμε ελάχιστες γνώσεις),για να καταλήγουμε στην δια βίου ιδιωτική μάθηση,και γενικά έτσι ώστε να μην υπάρχει δωρεάν παιδεία.Αλλά αν νομίζουν ότι θα τους αφήσουμε να αλωνίζουν,καλύτερα να το ξανασκεφτούν!
Ο αγώνας είναι ένας κύκλος,δεν έχει σημασία από που θα αρχίσει,συνεχίζει για πάντα.Πρέπει να τους χτυπάμε σε κάθε ευκαιρία ,γιατί αντί να παίρνουμε επιπλέον δικαιώματα,μας στερούν τα κεκτημένα!
Το πιο αστείο σχετικά με τα ξενόγλωσσα δεν είναι ότι είναι πιστή μετάφραση βιβλίων ξένων συγγραφέων, αλλά είναι μετάφραση που δεν έχει κάνει καν ο ίδιος ο καθηγητής, αλλά κάτι κακόμοιροι διδακτορικοί του. Δεν ξέρω αν τίθεται θέμα μείωσης των χρόνων στα δημόσια πανεπιστήμια, αλλά από την άλλη ας περιμένουμε και βλέπουμε. Πάντως η Ελλάδα πλέον όσον αφορά την εκπαίδευση και την μετέπειτα πορεία σου στην αγορά εργασίας είναι σκέτη απογοήτευση. Εδώ μου έλεγε το monkaki_3, που τα ξέρει καλύτερα αυτά, ότι αρκετές εταιρείες στην Ελλάδα παίρνουν ένα πολύ μικρό ποσοστό διπλωματούχων ΑΕΙ, με διδακτορικά, μεταπτυχιακά κ.τ.λ. και όλο το υπόλοιπο ποσοστό είναι απόφοιτοι ΤΕΙ, κολεγίων κ.τ.λ., για να μην πληρώνουν πολλά.
Δημοσίευση σχολίου