Τίποτα δεν είναι πιο εύκολο στην Ελλάδα από το να είσαι αγανακτισμένος...η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα μια ζωή αγανακτισμένοι είμασταν γιατί μια ζωή ζούσαμε κάτω από το ίδιο σαθρό σύστημα,κενό,ψώφιο...μια ζωή λοιπόν αγανακτισμένη...κι όμως μια μέρα αποφασίζουν κάποιοι να κατέβουν με όπλο αυτή τους την αγανάκτιση. Άνθρωποι που μέχρι τότε δεν είχαν κατεβεί ποτέ στον δρόμο αποφασίζουν να κατασκηνώσουν στην πλατέια Συντάγματος Αγανακτισμένοι όπως οι Ισπανοί που επι μέρες έχουν κατακλύσει τισ πλατείες της Ισπανίας.
Ναι ή όχι λοιπόν;;
Οι Αγανακτισμένοι έχουν πολλά "αλλά"...(για μένα προσωπικά).
1.Μπορώ να δεχθώ ότι δεν κατεβαίνουμε στο δρόμο κομματικά,αν και διαφωνώ με το να εμποδίζεις κάποιον να κατεβεί και να αγανακτίσει μαζί σου συλλογικά,αλλά δεν καταλαβαίνω αυτό το χωρίς ιδεολογίες...αν κατέβεις χωρίς μια ιδέα και μια άποψη γιατί να κατέβεις; Η ιδεολογία εκφράζει ότι κατεβαίνεις με απόψεις, με άλλες ιδέες...δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς ιδεολογία...
2.Ποια είναι τα αιτήματα των αγανακτισμένων;Έχοντας κατεβεί στο Σύνταγμα είδα μόνο κόσμο να βρίζει την Βουλή,οκ ναι να βρίσουμε αλλά και;; και τι θα γίνει; Το θέμα δεν είναι να ξεσπάσουμε σε ένα κτίριο, να βρίσουμε και πέντε πρόσωπα και τέλος,το θέμα δεν είναι να καταβούμε τσαντισμένοι και αγανακτισμένοι αλλά αποφασισμένοι ότι θα φτιάξουμε την κοινωνία που εμείς θέλουμε, όπως έκαναν στην Αργεντινή,την Τυνησία,αποφασισμένοι ότι θέλουμε αυτό αυτό και αυτό στην μελλοντική μας κοινωνία και ότι δεν θέλουμε αυτό και αυτό πχ.
3.Επιπλεόν, το πλήθος ήταν ετερόκλητο...πιο το κακό; ναι είναι καλό να κατεβαίνουν άνθρωποι διαφορετικών απόψεων μαζί αλλά ενωμένοι.Το πλήθος τους Συντάγματος δεν έχει καμία ομοψυχία,καμία κοινή ιδέα η τέλος πάντων κανένας αίσθημα αλληλεγύης ή ενότητας μεταξύ του.
4.Το κλίμα τουλάχιστον τις πρώτες μέρες ήταν λίγο σαν πανηγυράκι...με χειροκρατήματα,σφυρίγματα και οπαδικά συνθήματα.
5. και έπειτα έρχονται κι άλλες σκέψεις, τα ΜΜΕ και η Αστυνομία είναι υπερβολικά θετικοί οι μέν και αδιάφοροι οι δέ. Κάτι που σημαίνει ότι μάλλον οι Αγανακτισμένοι δεν είναι κάτι που φοβίζει την κυβέρνηση και το σύστημα.Αντίθετα δεν το πλήττει καθόλου γι αυτό και η υπερπροβολή στα ΜΜΕ τα οποία προσπαθούν να το ριαλιτοποιήσουνε και λίγο.
7.Αυτό το Αγανακτισμένοι Ελληνες χτυπάει λίγο...σαυτήν την χώρα μένουν και άλλες εθνικότητες και πιστεύω ότι αυτοί είναι και περισσότερο αγανακτισμένοι.
Παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί να κρίνει κάτι πριν τελειώσει αυτό είναι το μόνο σίγουρο και κανείς δεν μπορεί αρνηθεί την δυναμική των Αγανακτισμένων και το ότι κατάφεραν να κατεβάσουν απίστευτα γρήγορα έναν κόσμο που δεν είχε κατέβει ποτέ στον δρόμο...και αν και δεν πιστεύω ότι ο δρόμος είναι η αρχή και το τέλος..πιστεύω ότι μπορείς να μάθεις πάρα πολλά από αυτόν...κυρίως να μιλήσεις,να επικοινωνήσεις και να δράσεις μαζί με άλλους,να συλλογικοποιηθείς και να ανταλλάξεις απόψεις και ιδέες,ο δρόμος ενώνει το μόνο σίγουρο και ίσως αυτή η πλατεία να καταφέρει να ενώσει ένα πλήθος κόσμου που το σύστημα σπείρει το μίσος μεταξύ τους. Να ενώσει έναν κόσμο που θέλει κάτι να αλλάξει...που το σύνθημα του Μάη τους εκφράζει...αν δεν μας αφήσετε να ονειρευτούμε δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε...ο χρόνος θα δείξει μέχρι τότε ας πάμε όλοι μια βόλτα από το Σύνταγμα...6:00
4 σχόλια:
Υποψιάζομαι μονκακι 1 :)
Συγχαρητήρια, συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου παρόλο που δεν μπορώ να παρευρεθώ στις συγκεντρώσεις. Παραθέτω απόσπασμα απο τις δηλώσεις του Παγκαλου για το κίνημα των Αγανακτισμένων.
Σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το κίνημα, αναφέρει πως είναι "μόδα των Νέων Τεχνολογιών" και παραλληλίζει αυτές τις διαδηλώσεις με εκείνες της Αιγύπτου, λέγοντας: "Δείτε που οδήγησε το κίνημα του facebook. Στην εδραίωση σκληρού στρατιωτικού ελέγχου της χώρας. Κινήματα χωρίς ιδεολογία και οργάνωση, δηλαδή κινήματα που βασίζονται σε ένα συναίσθημα, σε μια στιγμή οργής δύο πράγματα μπορούν να προσφέρουν: είτε ενός είδους ανώδυνη και αναποτελεσματική τελική εκτόνωση που δεν ενδιαφέρει καν την πολιτική αυτή καθ’ αυτή είτε ανοίγουν το δρόμο για την κατάληψη της εξουσίας με αντιδημοκρατικές μεθόδους σε οργανωμένες μειοψηφίες".
Και συνεχίζει: "Πολιτικό κίνημα θα σχηματιστεί όταν στα πανό δεν βλέπουμε μια διαρκή άρνηση όπου τεράστια όχι δεσπόζουν και καταπίνουν τα πάντα, αλλά όταν δούμε μια ιδέα για την οποία αξίζει κάποιος να κάνει θυσίες".
Παρόλο που δεν έχω τον Παγκαλο σε καμία εκτίμηση, οι δηλώσεις του δίνουν μία ιδέα του αντίκτυπου που έχει το κίνημα αυτό στους πολιτικούς. Προφανώς και τους συμφέρει αυτή η "αναίμακτη", απολιτίκ εκτόνωση, όταν αυτοί μαγειρεύουν πίσω απο κλειστές πόρτες τα τελικά στάδια του ξεπουλήματος μίας ολόκληρης χώρας. Όμως συμφωνω οτι είναι μία κίνηση που κατάφερε να κατεβάσει πάρα πολύ κόσμο τους δρόμους, ενωμένο. Πριν καταδικάσουμε το κίνημα, ας ελπίσουμε οτι μέσα από την αγανάκτηση, μέρα με τη μέρα, θα δημιουργηθούν πολιτικές απόψεις και ενιαία πολιτική δράση, κάτι που θα ήταν αδύνατο με τις υπάρχουσες κομματικές- συνδικαλιστικές παρατάξεις.
Εμπρος στον αγώνα μικρό μονκάκι :)
Μονκάκι 3!
Είμαι πολύ προβληματισμένος με όλο αυτό το θέμα. Είμαι κατά γενικά να κατέβψ στο Σύνταγμα, είναι τόσο σκατά όλα, δεν ξέρω....
μονκακι 3!! συμφωνούμε απόλυτα πιστεύω για το θέμα κι εγώ πιστεύω ότι το κίνημα δεν πολυ τρομάζει τους πολιτικούς γιατί δεν υπάρχει ακόμα τουλάχιστον ένα συγκεκριμένο αίτημα,μια μεγάλη ιδέα,ένα όραμα για το τι θέλουμε μετά και φυσικά δράσεις γιατί το να κάθεσαι στο Σύνταγμα κάποια στιγμή καταντάει και βαρετό...ωραίο θα ταν ν κάνανε και κάποια βήματα προσ την βουλη πχ:P.
εμπρος στον αγώνα δεν λες τίποτα!
ελφ@κοίτα το θέμα είναι συνγκεγχυμένο ακόμα και υπάρχουν πάρα πολλοί που είναι στο δεν ξέρω΄...κι εγώ εκεί κινούμαι.
Ας αναφέρω και εγώ σχετικά με το τί συμβαίνει στην Πάτρα μίας και τα μέσα βλέπω να αναφέρουν μόνο Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Την πρώτη μέρα της "αγανάκτησης" οι ηλικίες που είχαν μαζευτεί στην πλατεία ήταν από 40-70 χρονών, κάτι που προκαλέι εντύπωση αφού η Πάτρα είναι μία κατ'εξοχήν φοιτητική πόλη. Γενικά υπήρχε μία λογική αρ'αζω στην πλατεία με τον καφέ, μιλάω στους γνωστούς μου, χαμογελάω κιόλας κοιτάζοντας τον διπλανό μου νιώθοντας επαναστάτης και κατά τα άλλα ούτε ένας δεν ήξερε γιατί είχε μαζευτεί στην πλατεία (οι περισσότεροι μάλιστα είχαν κάτσει και στις γύρω καφετέριες). Σταδιακά άρχισε το όλο σκηνικό να σοβαρεύει περισσότερο με συνελεύσεις και κάποιες αρχικές προτάσεις, οι οποίες βέβαια δεν είχαν ισχυρό οικονομικό υπόβαθρο, αφού ήταν προτάσεις τύπου "μείωση των βουλευτικών παροχών κατά 70%". Εν ολίγοις ok είναι αρχή ακόμη, είναι και αυτός ένας τρόπος να δείξει ο κόσμο ότι νοιάζεται άμα του θίγουν το ατομικό του συμφέρον (γιατί ατομικό είναι και όχι συλλογικό όπως θέλουν να το παρουσιάσουν) και ίσως σταδιακά υπάρξουν κάποιες σοβαρές ιδέες, αλλά χωρίς οικονομικές γνώσεις δεν ξέρω πώς θα γίνει αυτό. Επίσης να σημειώσουμε ότι εδώ συμμετέχουν ενεργά και οι μετανάστες, οι οποίοι λένε και αυτοί τον πόνο τους. Θα κλείσω με ένα σχόλιο ενός 40άρη μάλλον σε ηλικία που ανέφερε ότι εσείς οι φοιτητές καλά συμμετέχετε τώρα σε συνελεύσεις και κινήματα, αλλά όταν θα γίνετε πολιτικοί μηχανικοί, γιατροί κ.τ.λ. θα ψηφίζετε και εσείς ανάλογα με το συμφέρον σας (στο επάγγελμα ήταν οικοδόμος).
Δημοσίευση σχολίου