Σάββατο 8 Μαΐου 2010

ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ



Τετάρτη πρωί,στους σταθμούς ασφυχτικά γεμάτα βαγόνια από ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας με διαφορετικές ζωές,ιδέες και πιστεύω αλλά με τον ίδιο προορισμό,με το ίδιο συναίσθημα… οργής,αγανάκτησης και σκοτωμένων ονείρων.


Από την Πατησίων ως τα Προπύλαια… γέροι και νέοι,εργαζόμενοι φοιτητές και μαθητές,μετανάστες,γυναίκες άντρες και παιδιά,όλοι μαζί με τραγούδια,τύμπανα,κατσαρόλες, συνθήματα και πανό…Απεργία-μια από τις μεγαλύτερες που έγιναν μετά την μεταπολιτευση.


Κι εγώ εκεί ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους και στην ελπίδα που φαίνεται στο βάθος της πορείας που δν τελειώνει.Στην ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον,για ένα μέλλον όπου θα λες μόνο ονειρεύομαι και όχι ονειρεύομαι να μπορώ να ονειρεύομαι,για μια χώρα που θα αξίζει να ζείς,για μια ζωή αξιοπρεπή χωρίς μιζέρια,οπορτουνισμό,ανάπηρα συναισθήματα,ψευτιά και μίσος.


Και έπειτα,ξαφνικά,ένα γεγονός,3νεκροί άνθρωποι.Γεγονός που σε επαναφέρει στην πικρή πραγματικότητα,που σου υπενθυμίζει το μοναδικό πράγμα που ισχύει χρόνια σαυτην την χώρα….ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα πρώτη και για την ακρίβεια την σκοτώνουν. Οτι αυτή η κοινωνία δίωχνει τα παιδιά της και όταν αυτά μείνουν τα σκοτώνει είτε σωματικά είτε πνευματικά είτε ψυχικά.Οτι ότι και να γίνει αυτή η κοινωνία δεν θα αλλάξει ποτέ όσο το μίσος κυριαρχεί όταν το εμείς θυσιάζεται στο βωμό του εγώ,όταν η αυτοκριτική λείπει…όπως και η αλήθεια και τα αγνά πραγματικά συναισθήματα.


…Η μόνη λύση είναι ο δρόμος(είτε για να αλλάξουμε τα πράγματα είτε για να φύγουμε για πάντα από εδώ)…


Ο


Μελλοντικός μετανάστης/ο σκοτωμένος ονειροπόλος/ο απέλπις νέος

8 σχόλια:

navarino-s είπε...

Monkakia μου (το 1 πρέπει να είσαι)πολύ δυνατή περιγραφή αλλά περισσεύει και σωστά η απελπισία! Καταλαβαίνω πως νιώθουν τα νέα τα παιδιά τα πιο ευαίσθητα απ' αυτά όπως εσείς καθώς κοιτάζουνε το μελανό χρώμα του μέλλοντος τους. Μόνο που η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια και εκεί που λες όλα χαθήκανε γεννιέται μια μεγάλη ελπίδα! Γιατί μαζί με τη χρεωκοπία μας θα γκρεμιστούν όλα τα είδωλα της ύλης αυτού του άκρατου καταναλωτισμού και ατομισμού που μας σερβίρανε τα τελευταία 30 χρόνια και διόλου απίθανο να ξεπηδήσει κάτι απίστευτο με τα σημερινά μας δεδομένα: μια αδελφοσύνη και μια ψυχική ανάταση ένας καινούργιος άλλος κόσμος!

the monkeys είπε...

ναβαρινο μας!πάντα μας ξεχωρίζεις και πάντα με θετικά σχόλια!χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο ήθελα ν γράψω για εκείνη την μέρα αλλά κάτι διαφορετικό και όχι κάτι άρθρα που διάβασα στισ εφημερίδες που πραγματικά νομίζς ότι σκοτώνουν τελείως τα γεγονότα!
χαίρομαι που είσαι αισιόδοξος που υπάρχουν αισιόδοξοι για να δίνουν και στους άλλους γτ όντως πολλοι νέοι στην ηλικία μου έχουν χάσει όλες τισ επλίδες τους πια και βλέπουν μόνο το δρόμο τισ ξενιτιάς.
κάποτε πίστευα ότι κάποια στιγμη΄στα δύσκολα 8α αφήσουμε τα μισή και τον εαυτό μας και θα βάλουν την συλλογικότητα μπροστά αλλά τώρα που ήρθαν βλέπω ότι το μίσος εντείνεται...ειδικά τώρα που είδα ένα λαό όπως οι ισπανοί είμαστε μακρυά από το να αδελφοθούμε

the monkeys είπε...

Μπραβο monkey 1 για το κείμενο, νομίζω οτι τονίζεις αυτό που διακατέχει των περισσοτερων νεων τις σκέψεις και τα όνειρα τελευταία, την απογοήτευση. Την απογοήτευση όχι μόνο για την κοινωνία που βρήκαμε αλλά και για την κοινωνία που "εμείς" διαιωνίζουμε. Θέλω να συμφωνήσω με τον navarino κυρίως γιατί κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρις όνειρα και ελπίδες. Ότι μέσα από αυτή τη χρεωκοπία του πολιτικού-οικονομικού-κοινωνικού συστήματος και με οτι αυτό συνεπάγεται θα αλλάξουμε.. και θα αλλάξουμε αναγκαστικά για να επιβιώσουμε.

Αγωνιστικούς χαιρετισμους απο το monkey 3 που θα σου πει να ξανασκεφτεις σοβαρά το ενδεχόμενο της ξενιτιάς που ανέφερες. Πρώτον γιατί η φυγή δεν είναι λύση, και δεύτερον γιατi.. μας έχει φαει το κρύο Μάιο μήνα :))

the monkeys είπε...

monkey_2:γενικά βλέπς στουσ νέους μια απογοήτευση και μια τάση φυγής στο εξωτερικό.ένας φίλος του αδερφού μου τον άκουσα να λέει μπαα δύσκολο να ξαναγυρίσω και ποστεύω ότι πολλοί θα ξενιτεύτούν για κάποια χρόνια.Φταίει και η ισπανία στην απαισοξία μου γιατί είοδα πως ζούνε εκεί που σαν λαός πλησιάζει τους έλληνες αλλά χωρίς τα κακά τους!
χμμ όντως αυτός ο καιρός σαυτην την χώρα παναθεμά τον είναι τέλειος!όπως καιορισμένα τοπία και οι απλόί άνθρωποι.

the elf at bay είπε...

Η μόνη λύση είναι δυστυχώς η επανάσταση. Αλλά κανείς δεν έχει τα κότσια να ξεκινήσει.

Δούλοι όλοι μας σε τράπεζες και πολυεθνικές.

Κατάντια.

Blackened είπε...

η επανάσταση δεν μπορεί να είναι σήμερα με τη μορφή που είχε στον 20 αιώνα.

Ούτε μία επανάσταση δεν ανακούφισε, αντιθέτως σκλάβωσε συχνά ακόμα πιο πολύ.

Η μόνη πετυχημένη ως τώρα έιναι των Ζαπατίστας, που χτίζουν μια κοινωνία αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης και σε μη βίαια θεμέλια.

Σις δικές μας κοινωνίες που είναι μεγενθυμένες, ίσως κάποιες τοπικές κινήσεις αλληλοϋποστήριξης και αυτοοργάνωσης ώστε να απαγκιστρωνόμαστε από το τάχαμου πατρικό και αναγκαίο κράτος

the monkeys είπε...

συμφωνώ ότι η επανάσταση είναι κυρίαρχο μέσο αλλαγής αλλά για να φτάσουμε ομως στην επανάσταση θέλει μεγάλη προεργασία ώστε να είναι και επιτυχημένη.σίγουρα θα πρέπει να αλλάξουμε τουσ τρόπους δράσεις και τις μορφές πάλης εξάλλου γιαύτό η αριστερά δεν έχει πέραση πια γιατί δεν ακολουθεί τις απαιτήσεις και τις αλλαγές της κοινωνίας.Δεν νομίζω ότι είναι θέμα "κοτσιών" η επανάσταση...η αργεντινη δεν είναι μακρυά και εκεί το 2001 έγινε κάτι το οποίο άνετα μπορεί να γίνει και στην ελλάδα.
τη ζωή στα χέρια μας πρέπει ν πάρουμε!

3-point είπε...

Η αριστέρα κατηγορείται συνεχώς, ωστόσο εφόσον ζητάμε τη βοήθεια της θα πρέπει να τη βοηθήσουμε και εμείς οι ίδιοι...