ΣΤΟΝ ΕΤΣΙ

«Ηταν σαν να πέρασε από δω ο Ετσι και να μας έδωσε ζωη και να γινήκαμε όλοι έτσι και ξαναφέυγοντας ο Ετσι ρούφηξε όλη την ζωή παίρνοτας πίσω ότι είχε δώσει.Μαζί και μια σταγόνα από τον καθένα.Ισως του χρειαζόταν για να χει τη δύναμη να περπατά για το αίμα που χε χάσει.Ισως αυτό νομίζουν όλοι.Κι ίσως γιαυτό τον αποφεύγουν το βρίζουν και τον θεωρούν αλήτη.Ισως το πήρα κι εγώ έτσι.Αλλά τον ξέρω εγώ τον Ετσι.Και ήμουν πριν κι εγώ σαν Έτσι.Θέλει κουράγιο να σαι Ετσι.Για να μπορείς να παραμείνεις έτσι πρέπει να παίζεις και την ψυχή σου.Κι εγώ το ξέρω δεν είναι έτσι.Και ο καθένας είν ο Έτσι…»

Κι έτσι ξαφνικά 22 χρόνια πριν,ξημερώματα 17 Μαρτίου του 88 ο «Νικόλας Άσιμος.Ούχι Νίκος ουδέ Νικόλαος.Νικόλας και το Άσιμος με γιώτα.Ουχί Ασίμος-ουδεμία σχέση έχω με τον Ισαάκ Ασίμωφ.Τώρα θα μου πεις γιατί το Άσιμος”με γιώτα.Γιατί όταν λέμε ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής...η λέξη “άσημος” παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη τραγουδιστής και γράφεται με ήτα. Ενώ το Άσιμος είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί ο επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου» κίνησε για την χώρα τον κροκανθρώπων.(την χώρα που χε φανταστεί ότι ήταν βασιλιάς της και για την οποία ειχε γράψει το βιβλίο «Αναζητώντας του κροκανθρώπους»)Ηταν 39 χρονών.

Σήμερα θεωρείται από τους πρώτους σπουδαίους στιχουργούς συνθέτες και ερμηνευτές της ελληνικής ροκ σκηνής.

Οπως έλεγε ο ίδιος "Όταν πλακώσει ο θάνατος αρχίζει η καταγραφή της ζωής. Κι έτσι κυκλοφορούν τα βιβλία.
Το καλό με μένα αλλά και το ζόρι είναι που ξέρω συνειδητά το θάνατό μου και μαζί με την καταγραφή της πεθαμένης ζωής, μπορώ να καταγράφω και το θάνατο μου."
"Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θα ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θα ‘μαι εγώ πια. Θα ‘ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατό τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν.Όσο υπήρχα με φοβόσουν.Όσο υπήρχα δε με άντεχες.Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα σου το ζητούσα. Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ.Είναι καλύτερο ν’ αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με την φάτσα μου επάνω τυπωμένη. Κι ας σου φαίνεται γελοίο. Κι ας μου φαίνεται γελοίο."

Είναι δύσκολο να γράφεις για ένα πρόσωπο σαν τον Ασιμο,που όπως έλεγε ερχόταν από το μακρινό παρελθόν και πήγαινε στο μακρινό μέλλον.Οπως δύσκολο είναι να μιλήσεις για την ζωή του...κάτι που ο ίδιος εξάλλου δεν ήθελε..ήθελε να τον ξεχάσουμε. Αντισυμβατικός,ιδιαίτερος,αυθεντικός,ανήσυχο και αναρχικό πνεύμα,¨τρελός¨ και σοφός ταυτόχρονα,ευαίσθητος,μοναχικός,επαναστάτης στο λόγο και τον τρόπο ζωής του, καλλιτέχνης…πολλά μπορεί κανείς να πεί…ίσως όλα τον περιγράφουν ίσως και τίποτα.Εξάλλου ο ίδιος μισούσε τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές,πολιτικές και κοινωνικές ταξινομήσεις.

Κατά την διάρκεια της ζωής του αμφισβητήθηκε,γιουχαρίστηκε,βρίστηκε,έφαγε ξύλο από μπάτσους,κνίτες και συντρόφους,κατηγορήθηκε άδικα,χαρακτηρίστηκε τρελός και γραφικός,παράνομος,επικίνδυνος και προκλητικός.Το ίδιο και τα τραγούδια του.Μετά τον θανατό του όλοι αυτοί έτρεξαν να τον τιμήσουν και φυσικά να τον εκμεταλευτούν.

Η μουσική και οι στίχοι των τραγουδιών του εμπνέουν ακόμα γιατί είναι αυθεντικοί αυθάδικοι και βαθειά αληθινοί

«Εν-δύο-τρία-εμπρός με χαρά.

Κράτος, σχολεία, θρησκεία, στρατός
Νομοθετούνε για μας ευτυχία
Τα συνδικάτα το κόμμα φραγμός

Κάντε εμετό και νιώστε αηδία»

«Κουνάτε όλοι

Το υπνοστάρι σας

Κι η κοινωνία σας

Μια άρρωστη σχιζοφρενοβλαβίωση»

«Δεν θέλω να μαι υπήκοος δεν θέλω να χω χώματα

Το παιδικό μου σύμβολο είναι γεμάτο πτώματα

Μας φτιάξατε υπάκοοα και υποταγμένα νούμερα

Μα καίμε τις ταυτότητες,γκρεμίζουμε τα σύνορα

Τα τωρινά μας όνειρα δεν χωράνε τα φάκελα

Κάθε δέσμευση είναι ολοιγωρία αμά θες δεσμά φάε ιδεολογία.

Γουστάρω να μαι άνθρωπος να κολυμπώ στα χρώματα»

«Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής

Κιαν να γυρίσω δίσκο

Θα έρθει όμως καιρός που κι εσύ θα πειστείς

Πως έτσι δεν την βρίσκω»

«…Θα σαι με μπαταρία

Θα εκτελείς εργασία

Με σούπερ ενημέρωση

Κορσέ και διασκέδαση

Θα πλέχεις ευφορία..»

Το σίγουρο είναι ότι ο Ασιμος ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του,είχε αφουγραστεί πολύ βαθύτερα την κοινωνία και δε δίσταζε να την κατακρίνει και να ξεσκεπάζει τον καθωσπρεπισμός της και αυτό φαίνεται μέσα από τους ακόμα και σήμερα επίκαιρους στίχους των τραγουδιών του.Αλλά και τις ενέργειες του όπως το να πουλάει τις κασέτες με τα τραγούδια του μόνος του χωρίς καμία δισκογραφική εταιρεία στην μέση να κερδοσκοπεί και χωρίς την βοήθεια των δημοσιογράφων ή με το να δημιουργεί θέατρικες και μουσικές ομάδες του δρόμου.

Αν όλοι ¨οι τρελοί¨ ήταν όπως ο Άσιμος θα ζούσαμε σίγουρα σέναν πιο ανθρώπινο κόσμο.

…Μια είναι η βόλτα, μόνο μια, αυτή θα μας λευτερώσει.
Δε σταματάει αυτή η βόλτα, ούτε ποτέ της έχει αρχίσει…