Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

PAROV STELAR

Πρόκειται για τον Αυστριανό καλλιτέχνη που κινείται σε ρυθμούς jazz, Charleston συνδυασμένα με house, breakbeat και pop στοιχεία. Η φήμη του με τα χρόνια μεγαλώνει όλο και πιο πολύ και σε αυτό απαραίτητα έχουν συμβάλλει και οι διαρκείς εναλλαγές στη μουσική του με τα χρόνια.

Ο ίδιος είχε αναφέρει ότι “όπως και η ζωή, έτσι και η μουσική πρέπει να κινείται προς τα μπρος και να εξελίσσεται. Όπως όμως και στη ζωή, έτσι και με τη μουσική, καλούμαστε ενίοτε να αναπολούμε και να ανατρέχουμε στο παρελθόν. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που απολαμβάνουμε την εμπειρία του να ακούμε νέους ήχους και μετά να επισκεπτόμαστε ξανά την μουσική παλαιότερων δεκαετιών, γιατί όλη αυτή η διαδικασία δεν είναι παρά μια προέκταση της ίδιας της ζωής”.

Αυτήν την περίοδο και με εναρκτήριο έναυσμα την καινούργια του δουλειά διανύει την λεγόμενη Coco Tour του, μαζί με την μπάντα του. Λάτρης του κοινού της Ελλάδας (από ότι φαίνεται από τα πληθώρα live performances του στην χώρα μας), ήρθε για ακόμη μία φορά σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, προσεχώς Λάρισα και εχθές στην Πάτρα.

Στην χθεσινή του συναυλία όπως ήταν αναμενώμενο το κοινό ήταν πολύ χορευτικό, πολύ κεφάτο και οι performers έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για 1.5 ώρα. Στην συνέχεια ακολούθησε μία πιο διαφορετική μουσική που άγκιζε πιο πολύ την House και Breakbeat με τον Parov στα Decks για 2 τουλάχιστον ώρες.

Ακολουθούν μερικά videakia από προηγούμενες και καινούργιες δουλειές του:



8 σχόλια:

Moody είπε...

Καλά ,καλά δεν κρατήθηκα!
Μοιάζει πολύ με moby..!
Αύριο θα ακούσω και τα άλλα μισά..!
Πάντως αρκετά ωραίο,αν και τώρα(τελευταία βδομάδα)άρχισα να ακούω τζαζ,κλασσική,και τρίτο πρόγραμμα γενικά,οπότε δεν μπορώ να πω τίποτα..Ακόμα κοιτάω έξω από την βιτρίνα..!

Μονκευ2 σωστά?Απλά τεστάρω την μνήμη μου!

the monkeys είπε...

:P Σωστά μάντεψες. Ο Parov είναι πραγματικά πολλά υποσχόμενος και εύχομαι να σου αρέσει αυτό το είδος μουσικής. Η αλήθεια είναι ότι μοιάζουν ορισμένα κομμάτια του σε αυτά του Moby, αλλά γενικά έχουν αρκετές διαφορές.

Moody είπε...

Δεν έχει εξασκήθει ακόμα το αυτί ,ώστε να ανακαλύψει τις διαφορές..!

Επίσης να πω ευχαριστώ.
Ο Ken Loach είναι πραγματικά πολύ καλός..
Μέχρι στιγμής έχω ανακαλύψει το sweet sixteen , και it's a free world.!

Τέλος θα θελα την γνώμη σου για
αυτό εδώ ...! Πιστεύω ότι και σένα,σαν και μένα,θα σε χαλαρώνει..!

the monkeys είπε...

Από Ken Loach η αγαπημένη μου ταινία είναι το Land and Freedom, όπου πολύ ρεαλιστικά παρουσιάζει την κατάσταση (κυρίως πολιτική) στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Τσεκαρέ το (άμα σου άρεσαν αυτές που μόλις είδες, τότε σίγουρα θα σου αρέσει και αυτή).

Όσο για το song σου έκανα σχόλιο στο blog :P.

the monkeys είπε...

Ξέχασα να σου πω ότι κατέβασα το trainspotting να δω. Όταν θα την δω θα σου πω σχόλια :P.

the monkeys είπε...

monkey_2 is back!!xixix.
eprepe n to madepsw poio 8 htan to epomeno post su:P:P
polu endiaferon post...gnk kiegw pou dn akouw polu tetoia mousikh maresei o hxos tou kai tn vriskw pl idiaitero!
authn thn tainia to land and freedom pote 8 thn dw re gmto?einai kai tou monkey 2 kai lagarto agaphmenh kai 8elw n thn dw me tosa pou xw akousei!xixix.a vendetta n deis kai to o anemos xoreuei to kri8ari egw authn exw dei apo auton para polu kalh

Saq είπε...

Καλά έγραψες πάλι. Δεν τον ήξερα τον τύπο. Στην αρχή όταν το είδα το έκοψα για μαλακία. Έπειτα άκουσα το πρώτο τραγούδι και έπαθα πλάκα. Πολύ ωραία μουσική χωρίς να σε τσιτώνει, αντίθετα θα έλεγα ότι άνετα διάβαζα κείμενα στο ίντερνετ και παράλληλα έπαιζε και η μουσική. Θέλω να τον ακούσω λίγο παραπάνω πάντως. Μπράβο ρε monkey2.

the monkeys είπε...

monkey_1: Ρε συ ο Parov είναι πολύ καλός...να τον ψάξεις :P :P. Ναι και εμένα μου άρεσε το ο άνεμος χορεύει το κριθάρι, αλλά δεν συγκρίνεται με το Land and Freedom. Πάντως ένα μεγάλο ατού της ταινίας της πρώτης είναι ο Cillian Murphy :$.

newton: Welcome back newton μας! Η αλήθεια είναι ότι όποιος τον βλέπει σκέφτεται κατευθείαν "καλλιτέχνες" όπως Armin van Buuren και άλλους παρόμοιους, που απλά δεν μπορώ καν να τους ακούσω. O Parov όμως μπορεί μεν ορισμένα τραγούδια του να είναι πιο House, αλλά ο συνδυασμός του με jazz, charleston και pop τον κάνουν αρκετά ξεχωριστό.