To όνομά μου είναι rachel...

Πριν βδομάδες όταν όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την πορεία του πλοίου rachel corrie προς την Γάζα με σκοπό την άρση του ναυτικού αποκλεισμού από τους Ισραηλινούς τίποτε δεν μου έκανε εντύπωση στην ονομασία του(όπως και εκατομμύρια άλλων που δεν ήξεραν και ακόμα δεν ξέρουν)παρά μόνο ότι ήταν ένα τυχαίο,συνηθισμένο,χαριτωμένο ξένο όνομα.Κι όμως αν και ελάχιστα μέσα αναφέρθηκαν σε αυτό και φυσικά όχι τηλεοπτικά το όνομα που κουβαλούσε το πλοίο δεν ήταν διόλου τυχαίο ούτε καν συνηθισμένο...MV RACHEL CORRIE.
To μικροκαμωμένο κοριτσάκι του βίντεο με τα κατάξανθα μαλλιά από την Ολυμπία της Ουάσιγκτον που αν και μόλις στην 5δημοτικού μιλάει αφοπλιστικά λέγοντας«Βρίσκομαι εδώ για τα άλλα παιδιά. Βρίσκομαι εδώ γιατί νοιάζομαι.Βρίσκομαι εδώ γιατί τα παιδιά στον κόσμο υποφέρουν και γιατί 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα κάθε ημέρα. [...] Το όνειρό μου είναι να σταματήσει η πείνα στον κόσμο ως το έτος 2000» στα 23 του εγκατελέιπει την οικογένεια,τους φίλους,τις σπουδές της για να βρεθεί στην ίδια την κόλαση μαζί με άλλους ακτιβιστές της ΙSΜ.Στα 23 του εγκαταλείπει την θαπλωρή και την ασφάλεια του σπιτιού της για να βρεθεί στην Γάζα κατά την διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντας δίπλα στα παιδιά της Παλαιστίνης μπροστά από τα ετοιμόρροπα σπίτια τους με τις τρύπες εμποδίζοντας τις Ισραηλινές μπουλντόζες από το να ισοπεδώσουν.Στα 23 του βάζει το σώμα του για ασπίδα και καταπλακώνεται από μια μπουλντόζα Catepillar και ξεψυχά.Λίγες μέρες πριν τα γράμματα στηνμητέρα της ξεχείλιζαν από συναισθήματα.Αγωνιστικότητα και αισιοδοξία παρά τον τρόμο μέσα στον οποίο ζεί και βλέπει καθημερινά: «Εσύ με έφτιαξες, μαμά. Ασε με να πολεμήσω τα τέρατά μου... Δεν ξέρω αν αυτά τα παιδιά έχουν ζήσει ποτέ χωρίς τρύπες από οβίδες των τανκς στους τοίχους τους... Βρίσκομαι στην Παλαιστίνη μία εβδομάδα και δύο ώρες και ακόμη δεν μπορώ να συνηθίσω αυτό που βλέπω... Με πονάει ξανά όπως με πονούσε στο παρελθόν το πόσο φρικτός επιτρέπουμε να είναι ο κόσμος».Στο τελeυταίο γράμμα της εκφράζει τον φόβο της για τις μπουλντόζες αλλά λέει αισιόδοξα «Λένε ότι οι ακτιβιστές νικούν ότι αποτρέπουν τις μπουλντόζες»

Η rachel ήταν αμερικανοεβράια γεννημένη στις 10 Απριλίου του 1979 από μια μεσοαστική οικογένεια.Ηταν ένα κορίτσι σαν όλα της ηλικίας της,σαν κι εμάς,με την διαφορά ότι είχε από νωρίς καταλάβει,είχε φτάσει στην αυτογνωσία,ήξερε…«Αξίζει να παρατήσουμε ό,τι κάνουμε και να αφιερώσουμε τη ζωή μας γα να σταματήσουμε αυτό που γίνεται εδώ... Πεθυμώ να χορέψω, να φλερτάρω και να φτιάχνω κόμικς για τους φίλους μου, αλλά θέλω αυτό που γίνεται εδώ να σταματήσει... Βρίσκομαι στη μέση μιας γενοκτονίας... για την οποία η κυβέρνησή μου είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη».Θα μπορούσε να επιλέξει τον εύκολο δρόμο,τον συνηθισμένο-κλέινω τα μάτια και αδιαφορώ-κι όμως προτίμησε τον άλλον…
Η rachel δολοφονήθηκε στις 16 Μαρτίου του 2003 αν και το Ισραήλ συνεχίζει να υποστηρίζει ότι ήταν ατύχημα…μέχρι σήμερα κανείς από τους υπεύθυνους δεν έχει τιμωρηθεί…
Η παράσταση το «ονομά μου είναι rachel corrie» φιμώθηκε στην Αμερική το 2006 ενώ ήταν έτοιμη να ανεβεί στο σανίδι του Νew Υork Τheater Workshop…
στην Ελλάδα ανέβηκε στο θέατρο Νέου Κόσμου.


«Το όνειρό μου μπορεί και θα γίνει πραγματικότητα αν όλοι είμαστε στραμμένοι προς το μέλλον και δούμε το φως που λάμπει εκεί».rachiel corrie
http://www.youtube.com/watch?v=fUGjzxG5r9Q&feature=related

Ο Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων

Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940. Ξεκίνησε από μικρή καριέρα στην ηθοποιία αλλα αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Τα ποιήματα της είναι γνωστά για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό χαρακτήρα τους καθώς και τις αναρχικές ιδέες που πρόβαλε.

Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φίλμς. Ποιήματα από ήδη εκδοθέντα βιβλία της χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία του πρώην συζύγου της Παύλου Τάσσιου "Παραγγελιά" (με υπόθεση βασισμένη στην ιστορία του Νίκου Κοεμτζή). Η μουσική της ταινίας, που έγραψε ο Κυριάκος Σφέτσας και επένδυσε τα εν λόγω ποιήματα, κυκλοφόρησε σε δίσκο με τίτλο "ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ". Το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα ήταν το "Τρία κλικ αριστερά" και βγήκε το 1978. Έβγαλε επίσης τα βιβλία "Ιδιώνυμο"(1980)," Το ξύλινο παλτό"(1982)," Απόντες"(1986)," Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών"(1988 ).

Αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ στις 3 Οκτωβρίου 1993.

Η Κατερίνα Γώγου αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της. Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ’ όλα αληθινoί.

Για την Κατερίνα Γώγου,είχε γραφτεί ότι μετά το θάνατο της, άφησε μια δυναμική κατάθεση αλήθειας, που από πολλούς θεωρήθηκε κοινωνική ύβρις. Στο τέλος της δεκαετίας του 70 υπήρξε ένα σύμβολο για τη νεολαία του αντιεξουσιαστικού χώρου,που ήταν οργισμένη για την επίσημη αριστερά. Ενοπλοι που δρούσαν στις δεκαετίες του 70 και του 80 στην Αθήνα, αναφέρονται συχνά στο έργο της, καθώς για την ποιήτρια ήταν κοινωνικοί αγωνιστές,κάτι που τους έκανε νεότερους, ομορφότερους και τους αγιοποιούσε: "όμορφος σαν τρομοκράτης", έγραφε.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν η Γώγου θα παραμένει η ποιήτρια των νεοτέρων γενιών, αφού με τους νέους, κατά κύριο λόγο «συνομίλησε». Όπως αναφέρει ο Λεωνίδας Χρηστάκης, η Κατερίνα ήταν έξω από κάθε λογής εκδοτικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα και κλίκες και γι’ αυτό σπάνια γίνονταν γι’ αυτήν αναφορές στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ποιητής και πρώην υπουργός δε δίστασε να χαρακτηρίσει την Κατερίνα σαν τον: «Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων».

Το σίγουρο είναι ότι η Κατερίνα ήταν ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος, κάποια που δεν άντεχε όλο αυτό τον πόνο και την αθλιότητά γύρω της, και έβγαζε ποιητικές κραυγές μπας και ξυπνήσουν οι χαρτοφυλακένιοι άνθρωποι. Όπως η ίδια αναφέρει σε ποίημά της: «Ποτέ δεν σημαδεύουνε στα πόδια, στο μυαλό είναι ο στόχος». Οι κραυγές της δεν πήγαν χαμένες, αφού όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι διαβάζουν την ποίησή της, όλο και περισσότεροι αληθινοί άνθρωποι την ανακαλύπτουν. Και σήμερα το τραγούδι της ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ άλλοτε.

Όπως η ίδια ανέφερε σε συνεντευξή της στα Νέα: Δεν είμαι σοφή,ούτε φιλόσοφος, ούτε διανοούμενη. Από εμπειρική γνώση πιστεύω, πως σε κάθε άνθρωπο μένει-με ότι όνομα του δίνουν-ένας Χριστός. Για μένα θεός είναι η Αλήθεια.

Τα παρακάτω μελοποιημένα ποιήματα είναι από την ταινία Παραγγελιά, απαγγελία Κατερίνας Γώγου.