Ως γνωστόν το Βέλγιο προχώρησε ήδη στην επιβολή νόμου περί απαγόρευσης της μπούργκας στους δημόσιους χώρους (όπου θα ψηφιστεί και τον Ιούλιο). Σειρά έχουν η Γαλλία και η Ολλανδία, όπου ήδη γίνονται συζητήσεις για το θέμα αυτό. Το θέμα αυτό θίχτηκε και από άλλες χώρες όπως Δανία (όπου και απορρίφθηκε σαν αίτημα), στην Αίγυπτο (όπου απαγορεύτηκε οι κοπέλες να φοράνε μπούργκα στις εκπαιδευτικές εξετάσεις τους) κ.ο.κ.
Το θέμα βέβαια αυτό είχε επιφέρει μεγάλη συζήτηση και μερικά χρόνια πριν με χαρακτηριστικά παραδείγματα: την απαγόρευση του 2004 της ενδυμασίας και χρησιμοποίησης καταφανών θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία στη Γαλλία και το 2006 με την δήλωση του βρετανού υπουργού κυβέρνησης Jack Straw "Προτιμώ να μιλώ με γυναίκες που δεν φορούν μπούργκα, γιατί θέλω να βλέπω τα πρόσωπα τους..απαιτώ από τις γυναίκες αυτές όταν μου μιλάνε να αφαιρούν την μπούργκα. Σε απάντηση του Jack Straw ο Tony Blair δήλωσε "Η μπούργκα είναι σημάδι διαχωρισμού", ο Nigel Griffiths είπε "Οι μουσουλμάνες μπορεί να λένε ότι νιώθουν άνετα φορώντας την μπούργκα, αλλά δεν νιώθουμε εμείς. Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο είναι εγωίστριες!" Φυσικά υπήρχαν και έντονες αντιδράσεις με τις δηλώσεις αυτές, με χαρακτηριστική αυτή του δημάρχου του Λονδίνου Ken Livingstone που ανέφερε τον Straw ως αναίσθητο και ορισμένων κομμάτων που επιθυμούσαν την παραίτησή του.
Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία των δυτικών θα σου πει ότι οι γυναίκες αυτές υποχρεούνται να φοράνε ένα σύμβολο που χαρακτηρίζει το αίσθημα μισογυνισμού και καταπίεσης. Φυσικά έτσι αισθανόμαστε εμείς. Γυναίκες που φοράνε niqap (μόνο τα μάτια φαίνονται), πόσο μάλλον burqa (στην περιοχή των ματιών έχουν ένα δυχτάκι πυκνό), μας φαίνονται αν όχι πολύ ανεκτικές με τον σεξισμό αυτό, τουλάχιστον περίεργες, γιατί απλά δεν το έχουμε συνηθίσει και δεν είναι μέρος της θρησκείας μας και του πολιτισμού μας (ανεξάρτητα από το αν εμείς αρεσκόμαστε να φοράμε αφόρητα τακούνια για παράδειγμα, γιατί το επιβάλλουν οι επιταγές των καιρών μας και μας κάνει να νιώθουμε ελκυστικές). Είναι όμως αλήθεια αυτό? Σύμφωνα με το κοράνι:
Ω! Εσύ ο Προφήτης! Να πεις στις
συζύγους σου, στις θυγατέρες σου και
στις γυναίκες των πιστών, ότι πρέπει να
ρίχνουν πάνω τους (όταν κυκλοφορούν)
τα (εξωτερικά τους ρούχα) γκαλαμπίες,
(που καλύπτουν – από το κεφάλι μέχρι τα
πόδια), τούτο είναι πιο κατάλληλο για
να αναγνωρίζονται (ως αγνές πιστές) (όσο)
και να μην ενοχλούνται. Ο ΑΛΛΑΧ είναι
Πολυεύσπλαχνος, Πανοικτίρμονας.(Κοράνι 33:59)
δηλαδή η μπούργκα, το νιγκαμπ και η μαντίλα είναι ένας συμβολισμός αγνότητας.
Προσωπικά δεν μπορώ να αποφασίσω αν η απαγόρευση της μπούργκας είναι σωστή ή όχι. Αν το πάρουμε από την πλευρά της μη περιθωριοποίησης των ατόμων, την εξάλειψη ρατσισμού και μισαλλοδοξίας τότε ναι είναι σωστό. Άλλωστε μία γυναίκα που θέλει να ζήσει στην Ευρώπη θα πρέπει να γνωρίζει το διαφορετικό και να μπορέσει και εκείνη να ενταχθεί όσο πιο ομαλά γίνεται σε αυτή την εξ' ολοκλήρου διαφορετική κοινωνία. Όμως από την άλλη αυτό από μόνο του δεν αποτελεί κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Στην τελική ανεξάρτητα από το αν υπάρχει θεός ή όχι (είτε αυτός είναι Αλλάχ, είτε Ιησούς), το να πιστεύει κάποιος σε οτιδήποτε νιώθει ότι τον εκφράζει (ή και όχι, κυρίως λόγο βαθιά ριζωμένων πεποιθήσεων) είναι αναφαίρετο δικαίωμα.
Το θέμα βέβαια αυτό είχε επιφέρει μεγάλη συζήτηση και μερικά χρόνια πριν με χαρακτηριστικά παραδείγματα: την απαγόρευση του 2004 της ενδυμασίας και χρησιμοποίησης καταφανών θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία στη Γαλλία και το 2006 με την δήλωση του βρετανού υπουργού κυβέρνησης Jack Straw "Προτιμώ να μιλώ με γυναίκες που δεν φορούν μπούργκα, γιατί θέλω να βλέπω τα πρόσωπα τους..απαιτώ από τις γυναίκες αυτές όταν μου μιλάνε να αφαιρούν την μπούργκα. Σε απάντηση του Jack Straw ο Tony Blair δήλωσε "Η μπούργκα είναι σημάδι διαχωρισμού", ο Nigel Griffiths είπε "Οι μουσουλμάνες μπορεί να λένε ότι νιώθουν άνετα φορώντας την μπούργκα, αλλά δεν νιώθουμε εμείς. Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο είναι εγωίστριες!" Φυσικά υπήρχαν και έντονες αντιδράσεις με τις δηλώσεις αυτές, με χαρακτηριστική αυτή του δημάρχου του Λονδίνου Ken Livingstone που ανέφερε τον Straw ως αναίσθητο και ορισμένων κομμάτων που επιθυμούσαν την παραίτησή του.
Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία των δυτικών θα σου πει ότι οι γυναίκες αυτές υποχρεούνται να φοράνε ένα σύμβολο που χαρακτηρίζει το αίσθημα μισογυνισμού και καταπίεσης. Φυσικά έτσι αισθανόμαστε εμείς. Γυναίκες που φοράνε niqap (μόνο τα μάτια φαίνονται), πόσο μάλλον burqa (στην περιοχή των ματιών έχουν ένα δυχτάκι πυκνό), μας φαίνονται αν όχι πολύ ανεκτικές με τον σεξισμό αυτό, τουλάχιστον περίεργες, γιατί απλά δεν το έχουμε συνηθίσει και δεν είναι μέρος της θρησκείας μας και του πολιτισμού μας (ανεξάρτητα από το αν εμείς αρεσκόμαστε να φοράμε αφόρητα τακούνια για παράδειγμα, γιατί το επιβάλλουν οι επιταγές των καιρών μας και μας κάνει να νιώθουμε ελκυστικές). Είναι όμως αλήθεια αυτό? Σύμφωνα με το κοράνι:
Ω! Εσύ ο Προφήτης! Να πεις στις
συζύγους σου, στις θυγατέρες σου και
στις γυναίκες των πιστών, ότι πρέπει να
ρίχνουν πάνω τους (όταν κυκλοφορούν)
τα (εξωτερικά τους ρούχα) γκαλαμπίες,
(που καλύπτουν – από το κεφάλι μέχρι τα
πόδια), τούτο είναι πιο κατάλληλο για
να αναγνωρίζονται (ως αγνές πιστές) (όσο)
και να μην ενοχλούνται. Ο ΑΛΛΑΧ είναι
Πολυεύσπλαχνος, Πανοικτίρμονας.(Κοράνι 33:59)
δηλαδή η μπούργκα, το νιγκαμπ και η μαντίλα είναι ένας συμβολισμός αγνότητας.
Προσωπικά δεν μπορώ να αποφασίσω αν η απαγόρευση της μπούργκας είναι σωστή ή όχι. Αν το πάρουμε από την πλευρά της μη περιθωριοποίησης των ατόμων, την εξάλειψη ρατσισμού και μισαλλοδοξίας τότε ναι είναι σωστό. Άλλωστε μία γυναίκα που θέλει να ζήσει στην Ευρώπη θα πρέπει να γνωρίζει το διαφορετικό και να μπορέσει και εκείνη να ενταχθεί όσο πιο ομαλά γίνεται σε αυτή την εξ' ολοκλήρου διαφορετική κοινωνία. Όμως από την άλλη αυτό από μόνο του δεν αποτελεί κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Στην τελική ανεξάρτητα από το αν υπάρχει θεός ή όχι (είτε αυτός είναι Αλλάχ, είτε Ιησούς), το να πιστεύει κάποιος σε οτιδήποτε νιώθει ότι τον εκφράζει (ή και όχι, κυρίως λόγο βαθιά ριζωμένων πεποιθήσεων) είναι αναφαίρετο δικαίωμα.
