Πρόκειται για μία ομάδα από την Ολλανδία στην οποία συμπεριλαμβάνονται γυναικολόγοι και εθελοντές, που σαν στόχο έχει την παροχή βοήθειας σε γυναίκες που επιθυμούν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους...εν πλω!
Είναι γνωστό ότι ακόμη και σήμερα εν έτη 2008 υπάρχουν αρκετές χώρες σε Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική και κάποιες στην Ευρώπη όπου η νομοθεσία περί αμβλώσεων είναι πολύ αυστηρή και η διακοπή της εγκυμοσύνης θεωρείται παράνομη. Το αποτέλεσμα?? Το 50% των αμβλώσεων που γίνονται να είναι επικίνδυνες ή επειδή είναι παράνομες, να μην πραγματοποιούνται, με αποτέλεσμα να έχουμε μαμάδες χωρίς την θέληση τους.
Έτσι ο μη κερδοσκοπικός αυτός οργανισμός που ιδρύθηκε από την γυναικολόγο Ρεμπέκα Γκόμπερτς είχε σαν στόχο να βοηθήσει γυναίκες που είχαν βιαστεί ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο ήθελαν να διακοπεί η κύηση τους. Αυτό σήμαινε είτε επέμβαση, είτε με το Ru 486 ή αλλιώς το χάπι της επόμενης ημέρας, αλλά και ενημέρωση σχετικά με την αντισύλληψη. Όμως το πρόβλημα ήταν στην νομοθεσία της κάθε χώρας. Δεν μπορούσαν να κάνουν εκτρώσεις σε χώρα όπου τις απαγόρευε. Η λύση ήρθε γρήγορα και ήταν η χρησιμοποίηση του μέσου που λέγεται πλοίο. Μελετώντας λοιπόν το Διεθνές Δίκαιο, παρατήρησαν ότι αν αγκυροβολούσαν πέρα από 12 ν.μ., δεν θα παραβιαζόταν κανένας νόμος.
Πρώτος τους προορισμός η Ιρλανδία το 2001, μία από τις πιο αυστηρές χώρες ως προς αυτό το θέμα. Το αποτέλεσμα ήταν 300 γυναίκες να επωφεληθούν, κάνοντας δωρεάν υπερηχογραφήματα και τεστ εγκυμοσύνης, αλλά καμία να μην κάνει έκτρωση, γιατί οι αντιδράσεις ήταν έντονες. Το 2003 στην Πολωνία είχε μαζευτεί στο λιμάνι όπου προσάραξε το πλοίο (για να πάρει τις ενδιαφερόμενες κυοφορούσες) μία ομάδα ανθρώπων με κόκκινη μπογιά και αβγά. Επόμενος σταθμός η Πορτογαλία, το 2004, όπου εκεί όταν οι γιατροί ζήτησαν άδεια ελλιμενισμού, οι αρχές έστειλαν δύο πυραυλακάτους! Το συγκεκριμένο περιστατικό έφτασε μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο, επειδή η Πορτογαλία προέβη σε παραβίαση της ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων και μέσων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η τελευταία τους επίσκεψη ήταν στην Ισπανία (εκεί άμβλωση επιτρέπεται μόνο αν έχει προκύψει η κυοφορία από βιασμό, αν κινδυνεύει η υγεία της κυοφορούσας ή αν υπάρχει εμβρυϊκή δυσμορφία), όπου η ίδια η δήμαρχος της Βαλένθια θεώρησε την επίσκεψη του πλοίου προκλητική και πολλές ομάδες ανθρώπων προσπάθησαν να εμποδίσουν την προσάραξη του στο λιμάνι.
Το σίγουρο είναι ότι παρά τις αντίξοες συνθήκες, ο οργανισμός θα συνεχίσει να δίνει το στίγμα του και μέσω εκδηλώσεων, συζητήσεων, e-mails και τηλεφωνημάτων θα βοηθάει τις γυναίκες που είναι σε απόγνωση, αφού η ίδια η χώρα τους δεν το κάνει. Γεγονός είναι ότι και μέσω της δράσης τους βοήθησαν την Πολωνία να υιοθετήσει πιο ήπιες στάσεις απέναντι στο θέμα, αλλά και την Πορτογαλία να επανεξετάσει το θέμα και να καταλήγει το 2007 να θεωρεί νόμιμη την άμβλωση ως τις 10 εβδομάδες κύησης. Είναι οξύμωρο να λέμε ότι η κοινωνία μας τα έχει ισοπεδώσει όλα και ότι όλα είναι ελεύθερα και επιτρεπτά, ενώ ορισμένα ακόμη θέματα (όπως οι εκτρώσεις) έχουν ακόμη μία μεσαιωνική αντιμετώπιση.
Είναι γνωστό ότι ακόμη και σήμερα εν έτη 2008 υπάρχουν αρκετές χώρες σε Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική και κάποιες στην Ευρώπη όπου η νομοθεσία περί αμβλώσεων είναι πολύ αυστηρή και η διακοπή της εγκυμοσύνης θεωρείται παράνομη. Το αποτέλεσμα?? Το 50% των αμβλώσεων που γίνονται να είναι επικίνδυνες ή επειδή είναι παράνομες, να μην πραγματοποιούνται, με αποτέλεσμα να έχουμε μαμάδες χωρίς την θέληση τους.
Έτσι ο μη κερδοσκοπικός αυτός οργανισμός που ιδρύθηκε από την γυναικολόγο Ρεμπέκα Γκόμπερτς είχε σαν στόχο να βοηθήσει γυναίκες που είχαν βιαστεί ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο ήθελαν να διακοπεί η κύηση τους. Αυτό σήμαινε είτε επέμβαση, είτε με το Ru 486 ή αλλιώς το χάπι της επόμενης ημέρας, αλλά και ενημέρωση σχετικά με την αντισύλληψη. Όμως το πρόβλημα ήταν στην νομοθεσία της κάθε χώρας. Δεν μπορούσαν να κάνουν εκτρώσεις σε χώρα όπου τις απαγόρευε. Η λύση ήρθε γρήγορα και ήταν η χρησιμοποίηση του μέσου που λέγεται πλοίο. Μελετώντας λοιπόν το Διεθνές Δίκαιο, παρατήρησαν ότι αν αγκυροβολούσαν πέρα από 12 ν.μ., δεν θα παραβιαζόταν κανένας νόμος.
Πρώτος τους προορισμός η Ιρλανδία το 2001, μία από τις πιο αυστηρές χώρες ως προς αυτό το θέμα. Το αποτέλεσμα ήταν 300 γυναίκες να επωφεληθούν, κάνοντας δωρεάν υπερηχογραφήματα και τεστ εγκυμοσύνης, αλλά καμία να μην κάνει έκτρωση, γιατί οι αντιδράσεις ήταν έντονες. Το 2003 στην Πολωνία είχε μαζευτεί στο λιμάνι όπου προσάραξε το πλοίο (για να πάρει τις ενδιαφερόμενες κυοφορούσες) μία ομάδα ανθρώπων με κόκκινη μπογιά και αβγά. Επόμενος σταθμός η Πορτογαλία, το 2004, όπου εκεί όταν οι γιατροί ζήτησαν άδεια ελλιμενισμού, οι αρχές έστειλαν δύο πυραυλακάτους! Το συγκεκριμένο περιστατικό έφτασε μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο, επειδή η Πορτογαλία προέβη σε παραβίαση της ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων και μέσων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η τελευταία τους επίσκεψη ήταν στην Ισπανία (εκεί άμβλωση επιτρέπεται μόνο αν έχει προκύψει η κυοφορία από βιασμό, αν κινδυνεύει η υγεία της κυοφορούσας ή αν υπάρχει εμβρυϊκή δυσμορφία), όπου η ίδια η δήμαρχος της Βαλένθια θεώρησε την επίσκεψη του πλοίου προκλητική και πολλές ομάδες ανθρώπων προσπάθησαν να εμποδίσουν την προσάραξη του στο λιμάνι.
Το σίγουρο είναι ότι παρά τις αντίξοες συνθήκες, ο οργανισμός θα συνεχίσει να δίνει το στίγμα του και μέσω εκδηλώσεων, συζητήσεων, e-mails και τηλεφωνημάτων θα βοηθάει τις γυναίκες που είναι σε απόγνωση, αφού η ίδια η χώρα τους δεν το κάνει. Γεγονός είναι ότι και μέσω της δράσης τους βοήθησαν την Πολωνία να υιοθετήσει πιο ήπιες στάσεις απέναντι στο θέμα, αλλά και την Πορτογαλία να επανεξετάσει το θέμα και να καταλήγει το 2007 να θεωρεί νόμιμη την άμβλωση ως τις 10 εβδομάδες κύησης. Είναι οξύμωρο να λέμε ότι η κοινωνία μας τα έχει ισοπεδώσει όλα και ότι όλα είναι ελεύθερα και επιτρεπτά, ενώ ορισμένα ακόμη θέματα (όπως οι εκτρώσεις) έχουν ακόμη μία μεσαιωνική αντιμετώπιση.
